ابوالفضل هادی منش با بیان این خبربه خبرنگار شبستان،گفت:«اخلاق پیامبر اکرم »و«اخلاق معصومین»دو محور اصلی این کتاب را تشکیل می دهند و رویکرد کتاب به طور کلی رویکرد اخلاقی است و نسخه ای را که من ترجمه را از روی آن انجام داده ام برای نخستین بار ترجمه شده است .
وی درباره اهداف خود از ترجمه این اثرعنوان کرد: معتقدم که در میراث مکتوب شیعه اندوخته های ارزشمندی وجود دارد که به فعلیت تبدیل نشده است و یکی از این منابع ارزشمند که باید در دسترس عموم قرار گیرد همین اثر است .
وی تصریح کرد: همچنین در حوزه اخلاق و معارف اسلامی آنگونه که شایسته است کاری صورت نگرفته است و از آنجایی که مرحوم ملا فیض کاشانی در این زمینه زحمات بسیاری کشیده است و من شایسته دیدم که اثر اخلاقی این معلم بزرگ اخلاق را به فارسی برگردانم .
هادی منش در مقدمه ای کتاب آورده است : در گستره‌ی اخلاق، کتاب‌های بسیاری نگاشته شده است. اما آن پندی در کام، شیرین می‌آید که قندی از دست شیرین‌‌دهنان باشد. پیشوایان شیعه، برترین آموزگاران اخلاقند. همیشان که در بین مردم راه می‌رفتند، با آنان زندگی می‌کردند بر می‌خاستند، می‌نشستند و هر لحظه از حیات پربرکت ایشان، درسی سترگ در منش و روش بود .
وی ادامه می دهد: «باز آموختن آن رفتاری خوش است که از سوی آموزگاری بی‌عیب و خطا باشد. مدت‌ها بود در پی نگارش کتابی در حوزه‌ی اخلاق بودم. در آغاز می‌خواستم تألیفی در این موضوع به انجام رسانم اما درنگ کردم. تا این که کتاب ارزشمند اخلاق النبوة و الإمامة به دستم رسید.»
وی در ادامه این مطلب یاد آور می شود: «کتاب را ورقی زدم. همان بود که در پی‌اش بودم. کتاب، بررسی اخلاق و سیره‌ی پیامبر عظیم‌الشأن و خاندان پاکش بود. گردآورنده‌ی آن نیز خود استاد اخلاق و پارسای دوران مرحوم ملامحسن فیض کاشانی. درود بر روح پاکش و این اثر ارزشمندی که بر جای نهاد ؛تشنه به سرچشمه رسیده بود. بی‌درنگ، ترجمه‌ی آن را آغاز کردم و حاصل، این چیزی شد که اکنون در دست شماست.»
گفتنی است: محمد بن مرتضی بن محمود، مشهور به ملامحسن فیض کاشانی در سال 1007 هجری در کاشان و در خانواده‌ای ادب‌دوست و دین‌پژوه به دنیا آمد. پدرش از فقیهان و ادیبان شهر بود و مادرش نیز بانویی ادب‌دوست و سخن‌دان. نیاکان فیض، همه اهل عرفان و دانش و ادب بودند که همگی در کاشان به خاک سپرده شدند.
فیض کاشانی، کودکی و تحصیلات ابتدایی خود را در کاشان، نزد دایی و عموی خود به سر برد و در سن بیست سالگی وارد اصفهان، شد و از محضر استادان برجسته، علمای مشهور شهر چون محمدتقی مجلسی، شیخ بهایی و صدرای شیرازی بهره برد و از ایشان اجازه‌ی اجتهاد و روایت گرفت.
او سال‌ها در محضر این بزرگان کسب فیض کرد. استادش صدرای شیرازی، با دیدن رشد و بالندگی شاگرد خود، دخترش را به عقد او در آورد و به او لقب فیض داد و چنین، فیض، «فیض» شد.
سرانجام، او پس از سفرهای علمی بسیار، با توشه‌ای گران‌بها به زادگاه خود، کاشان بازگشت و به تألیف و تدریس روی آوردو به تربیت شاگردان همت گماشت.
پایان پیام/
نظر شما