از رازی تا داروسازی از نوع بیوتکنولوژیک

به گزارش خبرنگار شبستان، سال گذشته بود که شش قلم داروی جدید تولید داخل رونمایی شد. همچنین تولید نخستین نانو داروی ضد سرطان در خاورمیانه و شکسته شدن انحصار داروی اسرائیلی بیماران ام اس توسط صنایع دارویی ایران تنها بخشی از دستاوردهای داروسازان داخلی در این سال ها است.
 

همچنین بهره برداری از 7 کیت و 8 دارو با فناوری بالا از سوی وزیر بهداشت نوید داده شده تا دغدغه تامین داروی مورد نیاز بیماران بیش از پیش کمرنگ و چراغ امید بهبودی برایشان پرنورتر شود.
 

محمدبن زکریای رازی بزرگ‌ترین پزشک ایرانی است که در زمینه‌ی شیمی، فیزیک و فلسفه نیز پژوهش‌های ارزنده‌ای داشته است و کشف الکل و اسید سولفوریک از شهیرترین کشفیات اوست.ترجمه‌ی کتاب المنصوری او نخستین کتاب پزشکی است که با شیوه‌ی چاپ گوتنبرگی در اروپا چاپ شد.

همچنین او را پیشگام نظریه‌ی ایمنی اکتسابی و بینان‌گذار شیوه‌ی نو در آموش پزشکی نیز می‌دانند.می‌گویند او برای درمان چشم خود به نزد پزشکی رفت و آن پزشک برای درمان او پانصد دینار از او درخواست کرد و او ناچار شد بپردازد. سپس، با خود گفت:"کیمیای واقعی علم طب است نه آن‌ (کیمیا)که تو بدان مشغولی"و این گونه بود که به پزشکی گرایش پیدا کرد.
 

او در طول عمر کتاب‌های برجسته‌ی رازی در پزشکی از جمله: اطمعه المرضی(غذای بیماران)، برء‌الساعه(فوریت‌های پزشکی)؛ کتابه فی تولد الحصاه(کتاب او در پدید آمدن سنگ‌‌ریزه)، کتابه فی القولنج(کتاب او در درد رودکان)، کتابه فی النقرس و اوجاع المفاصل(کتاب او در درد پا و مفصل‌ها)، الطب الملوکی(پزشکی شاهانه)، فی العله التی صارالخریف ممرضا(در چرایی آن‌که پاییز بیماری‌آور است)، فی العله التی تحدث الورم و الزکام فی رووس الناس وقت الورد(در علت آن که ورم و زکام در سر مردم هنگام گل سرخ عارض می‌گردد)، تقدیم الفاکهه قبل الطعام و تاخیر منه(خوردن میوه پیش از غذا و پس از آن) تالیف کرد.
 

رازی در پزشکی بسیار نوآور بود و پیروی کورکورانه از پزشکان پیش از خود را روا نمی‌دانست. او بر این باور بود که "تجربه بهتر از علم طب است" و منظور او از علم طب، نوشته‌های پیشینیان است. یادداشت‌ها او که در آن‌ها به دقت فراوان چگونگی وضعیت بیماران و بهبودی آن‌ها را توصیف کرده است، او را یکی از برجسته‌ترین پزشکان بالینی همه‌ی دوران‌ها ساخته است.

رازی سال‌های پایانی زندیگ خود را در ری گذراند و دانشجویان زیادی از او درس گرفتند و پزشکان چیره‌دستی شدند. در همان سال‌ها بود که چشمان رازی آب آورد و دیری نگذشت که او در پنجم شعبان سال 313 قمری در ری از دنیا رفت.

و پنجم شهریور به یاد این دانشمند بزرگ روز داروساز نام گرفت تا هرسال به بهانه این روز قدر بدانیم و بیاد داشته باشیم که می توانیم و امروز مردانی از جنس زکریاها آستین همت بالا زدند تا هر روز با تولید داروهایی با فناوری بالا از وابستگی به کشورهای دارای این فناوری بی نیازمان کنند.
 

پایان پیام/