خبرگزاری شبستان: روایات در مورد مهدى موعود(ع) و خصوصیات ایشان مانند روایاتى که در رابطه با ظهور حضرت مهدى(عج) وارد شده و در رابطه با اسم مهدى، شمایل مهدى، غیبت مهدى، وقایعى که قبل از ظهور در عالم واقع مىشود- بعد از ظهور دنیا را پر از عدل و قسط خواهد کرد- زهد و عدالت حضرت- نزول عیسى(ع) از آسمان- فضل و ثواب انتظار حضرت مهدى(عج)، تکالیف شیعه در زمان غیبت، محدّثین شیعه و سنّى احادیث بسیارى نقل نمودهاند. به عنوان مثال فقط 318 حدیث در بیان طول عمر حضرت و 657 حدیث در بشارت به ظهور حضرت مهدى(عج) وارد شده و بیش از 300 روایات دلالت دارد. براینکه وقتى ظلم سراسر جهان را گرفت حضرت بقیة اللَّه خواهد آمد و جهان را تحت لواى عدل در مىآورد.
احادیث حضرت مهدى(ع) در کتاب مسند حنبل متوفاى 241 و صحیح بخارى متوفاى 256 که قبل از تولد حضرت قائم(ع) نوشته شده و نیز در کتاب مشیخه تالیف حسن بن محبوب که از مؤلفان شیعه است و به گفته، مرحوم طبرسى متجاوز از یکصد سال قبل از غیبت کبراى امام تالیف شده، آمده است.
احادیث و اخبار مربوط به آن حضرت آنقدر زیاد است که کمتر موضوعى از مسائل اسلامى به این پایه مىرسد و قطعیت این احادیث از نظر شیعه و سنى مسلم است زیرا علاوه بر علماى شیعه، گروهى از علماى اهل تسنّن به تواتر و قطعى بودن آنها تصریح کردهاند که در کتاب نوید أمن و أمان اسامى 17 نفر از مشایخ و بزرگان اهلسنت ذکر شده است.
اگر اخبار رسیده از طریق شیعه و سنى درباره امام مهدى(ع) شماره گردد به بیش از 6 هزار روایت برمىخوریم که رقم بسیار بالائى است و حتى در مورد بسیارى از مسائل بدیهى اسلام که مسلمانها در آنها تردیدى ندارند و مورد قبول همه مىباشد، این مقدار روایت وارد نشده است، بعید است شخص مسلمانى به قرآن و سنت پیامبر(ص) و کلمات و روایات حضرت ختمى مرتبت مؤمن و معتقد باشد و با وجود این همه روایات در رابطه با حضرت مهدى(ع) فرزند امام حسن عسکرى(ع) تردید کند، خصوصاً که دلیل قاطع و محکم عقلى نیز بر لزوم حجت خدا وجود دارد.
نام (مهدى) در عصر پیامبر و دوران ائمه زیاد بر سر زبانها بوده و در این باب دو شاهد تاریخی وجود دارد: نخست، شعراى بزرگى که قبل از ولادت حضرت مهدى(ع) در این رابطه شعر گفتند.
دوم: سوء استفادههایى که از نام (مهدى) قبل از ولادت حضرت شده و یا کسانى که به اشتباه محمد حنفیه را مهدى موعود مىدانستند.
این شواهد تاریخى تماماً گویاى این مطلب است که نام (مهدى) در عصر پیامبر و دوران ائمه زیاد بر سر زبانها بود و نیز موضوع مهدى موعود از یک اصالت ویژه برخوردار مىباشد.
از جمله شعرایى که قبل از ولادت حضرت مهدى درباره ایشان شعر سرودهاند، اسماعیل حمیرى (متوفاى 173 ه. ق) که مىگوید:
وأشْهِدُ ربّى أنّ قولَکَ حُجّةٌ عَلَى الْخلقِ طُرّاً مِنْ مُطیعٍ وَمُذنِبٍ
بِأنّ وَلِىَّ الأمرِ والقائمَ الذّى تَطَّلعَ نَفسى نَحوَهُ بِتطَرُّبٍ
له غیبةٌ لا بدّ من أنْ یَغیبها فَصَلّى علیه اللَّه مِن مُتَغَیِّبٍ
فَیَمْکُثُ حیناً ثُمَّ یَظهَر حینَه فیملأ عَدلًا کلّ شرقٍ ومغربٍ
پروردگارم را گواه مىگیرم که قول تو (اى امام صادق) بر همه خلق چه مطیع و چه گنه کار حجت است که فرمودى: ولى امر و قائمى که جانم مشتاق او است، غیبتى دارد که بدون تردید غائب خواهد شد، درود الهى بر آن شخص غائب باد، مدتى در پس پرده غیبت مىماند و سپس ظهور مىکند و شرق و غرب جهان را پر از عدل و داد مىکند.
و نیز کمیت، شاعر مبارز و نستوه شیعى (متوفاى 126 هجرى قمرى) شعرى در مورد امام موعود در محضر امام باقر(ع) سرود و از زمان قیام آن گرامى سئوال نمود:
متى یقوم الحق فیکم متى یقوم مهدیّکم الثانی
چه وقتى حق قیام مىکند و بالاخره چه وقتى مهدىّ شما اهلبیت یعنى امام ثانى عشر قیام و ظهور مىکند؟
قصیده دعبل خزاعى آن شاعر توانا، در محضر حضرت ثامن الحجج(ع) معروف و مشهور است:
خُرُوجُ امامٍ لا مَحالَة خارِجُ یَقُومُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ بِالْبَرکاتِ
یُمَّیِزُ فینا کُلَّ حَقٍّ وَباطلٍ وَیَجزى عَلَى النَّعماءِ وَالنَّقِماتِ
خروج و ظهور امامى که با مدد الهى حرکت خواهد کرد و حق را از باطل جدا خواهد نمود حتمى است.
ملاحظه مىکنید که شعراء چگونه قبل از ولادت حضرت راجع به حضرت مهدى و آثار و برکات وجودى او سخن گفتهاند و این تنها به جهت فراوانى روایات که در این رابطه در دست آنها بوده است قابل توجیه مىباشد.
و نیز همین کثرت روایات باعث شد که قبل از ولادت حضرت مهدى بعضى به دروغ نام (مهدى) بر خود بگذارند و ادعاى مهدویت کنند و یا بعضى را به اشتباه مهدى غائب بدانند.(دوازده گفتار درباره حضرت مهدى ع، ص: 62).
پایان پیام/
نظر شما