خبرگزاری شبستان: تاریخ بنای مسجد با نهضت نبی اکرم(ص) پیوندی عمیق و ناگسستنی دارد؛ زیرا اولین مسجد در صدر اسلام بنا نهاده شد. قرآن کریم شروطی را برای بانیان مسجد ذکر می کند. در آیه هجدهم سوره توبه می فرماید: «تنها آبادگران مساجد کسانی هستند که به خداوند و روز قیامت ایمان دارند و نماز بپای دارند و زکات بدهند و تنها خشیت خداوند را در دل داشته باشند.»
از آیه شریفه، شروط ذیل فهمیده می شود:
اولین شرط جنبه اعتقادی دارد؛ بانیان مسجد حقیقتاً باید انسان های خداجد و مومن به مبدا و معاد باشند. بی تردید، صفای باطن و اخلاص بانیان در ایجاد فضای معنوی و روح دار شدن ساختمان مسجد اثر می گذارد.
شرط دوم آن است که از به پای دارندگان نماز باشند. نماز به عنوان مظهر بندگی و راز و نیاز با خداوند مشخصه انسان هایی است که بندگی و عبودیت را از قلب به جوارح سرایت داده اند. پس آنان که با نماز همدم و هم راز نیستند هر چند به گونه ای در رونق ظاهری و یا ساختن مسجد شرکت داشته باشند از بانیان مساجد محسوب نخواهند شد.
آباد کنندگان مسجد کسانی هستند که زکات را ادا می کنند، نه این که ساختن و تعمیر مسجد بهانه ای برای شانه خالی کردن از زیر بار وجوهات و حقوق شرعی باشد. بنابراین، از دیدگاه قرآن کریم کسانی که حقوق مالی خویش را پرداخت نمی کنند نمی توانند صرفاً با ساختن مسجدی هر چند مجلل در ردیف آبادکنندگان مساجد به شمار آیند.
آنان کسانی هستند که تنها خشیت خدای را در دل دارند. علامه طباطبایی در تبیین «خشیت» می نویسند: مقصود، خشیت دینی است که همان عبادت است، نه خشیت و ترس طبیعی و غریزی؛ چه این که این نوع ترس را همه دارند مگر اولیای مقرب الهی که از هیچ کس غیر از خدا ترسی ندارند و وجه این که از عبادت، به خشیت خدا کنایه آورده شده است این است که از میان علل و اسباب معبود گرفتن دو چیز از همه معروف تر است: یکی ترس از غضب معبود و دوم امید به رحمتش. و امید به رحمت هم برگشتنش باز به ترس از انقطاع آن است، که آن نیز سخط معبود است. بنابراین در حقیقت همان ترس است و مصداقی است برای ترس که آن را مجسم می سازد و میان آن دو ملازمه است.
روشن است که وضع چنین شرایطی را برای سازندگان و تعمیرگران مساجد نوعی تاکید خاص برای اهمیت مسجد و بیان شان و عظمت والای آن است وگرنه هر مسلمانی اگرچه از اوصاف و شرایط مزبور برخوردار نباشد شرعاً می تواند در عمارت مسجد شرکت داشته باشد. با این تفاوت که از فضایل و پاداش تعمیرگران حقیقی برخوردار نخواهد شد. به دیگر سخن شروط مزکور انحصار آور نیستند، بلکه شرط کمال و قبولی هستند و نه شرط صحت و جواز. همچنین روشن است که مقصود از «عمارت» تاسیس تنها نیست و عمارت شامل بنای مسجد، ترمیم و اصلاح آن نیز می شود.
پایان پیام/
نظر شما