میهمان باید با تحصیل اخلاص در رضای صاحبخانه بکوشد

خبرگزاری شبستان: دو ماه نورانی را در پشت سر گذاشته ایم رجب و شعبان و هم اکنون به میهمانی الهی راه یافته ایم. ماهی که شب قدرش بهتر از هزار ماه است لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ؛ شب قدر بهتر از هزار ماه است!
ماه رمضان ماه نزول رحمت و برکت و ماه گسترده شدن سفره رحمت واسعه الهی است.
در قرآن می خوانیم:
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ ۖ وَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۗ یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ

(روزه، در چند روز معدودِ) ماهِ رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه‌های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد! و آن کس که بیمار یا در سفر است، روزهای دیگری را به جای آن، روزه بگیرد! خداوند، راحتی شما را می‌خواهد، نه زحمت شما را! هدف این است که این روزها را تکمیل کنید؛ و خدا را بر اینکه شما را هدایت کرده، بزرگ بشمرید؛ باشد که شکرگزاری کنید!
دو ماه رجب و شعبان زمینه ورود به ماه پربرکت رمضان است که از فضائل و برکات سرشار آن برخوردار شویم. به قول برخی از اساتید اخلاق در ماه رمضان نفس فرودگاه رحمت الهی است باید قبل از این ماه فرودگاه را آماده فرود سازیم.

مرحوم آقا ملکی تبریزی عارف نامدار و سالک راه عشق درباره ماه رجب آورده است:
این ماه را شرافت و مکانت بزرگی است و یکی از جهات شرافت آن این است که از ماه های حرام و موسم دعا است... و نیز این ماه چنانچه در بعض روایات وارد گشته ماه امیر المومنین علیه السلام می باشد چنانچه ماه شعبان ماه رسول خدا صلی الله علیه و اله و ماه رمضان ماه خدا است. »(مراقبات ص 105).

مرحوم آقا ملکی تبریزی پیرامون ماه شعبان چنین آورده اند:
منزل شعبان برای سالک به سوی خدای تعالی یکی از منازل عمر است و برای آن شانی عظیم و فضیلتی کثیر است و در آن شبی از شب های قدر واقع و مولودی در آن به وجود آمده است که خداوند به وسیله او به هر مظلومی از اولیاء و انبیاء و اوصیاء خویش از زمانی که پدر ما آدم علیه السلام هبوط به زمین نموده و عده نصرت فرموده است که به وسیله او پر کند زمین را از عدل و داد... و در شان این ماه همین بس که ماه رسول خدا (ص) است و درباره آن فرموده: شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند.... و برادرش امیر المومنین است که فرمود: روزه ماه شعبان از من فوت نشد از زمانی که شنیدم منادی رسول خدا صلی الله علیه و اله فریاد می نمود بنابراین هرگز روزه ماه رمضان از من در ایام زندگانیم فوت نخواهد شد...

رمضان مهمانخانه خدا است
مرحوم آقا ملکی تبریزی سرانجام در باب ماه مبارک رمضان با گفتاری از امام علی علیه السلام چنین می گوید:
در جعفریات از امیر المومنین علیه السلام روایت شده است که فرمود: نگوئید رمضان زیرا شما نمی دانید که رمضان چیست. و هر کس چنین گوید باید تصدق بدهد و به کفاره آن روزه بگیرد ولکن بگوئید ماه رمضان همچنان که خدای تعالی فرمود شهر الرمضان.
و از مهمات سالک در امر این ماه عظیم شناختن حق آن است و اینکه این شهر منزلی است که خداوند روندگان کوی خود را به مهمانی به سوی خود دعوت فرموده است و آن ماه مهمانخانه خداست و هم اینکه معنی روزه و مناسبت آن را با مهمانی خدا بداند و هم اینکه در تحصیل وجوه اخلاص در حرکات و سکنات خود بر وفق رضای صاحبخانه کوشا گردد.(مراقبات، ص 202).

آیت الله خامنه ای در باب رجب و شعبان و رمضان آورده اند:
«ماه رجب، ماه رحمت و برکت الهى است. از پیغمبر مکرم اسلام نقل شده است که فرمود: « اللّهمّ بارک لنا فى رجب و شعبان». این ماه و ماه شعبان، گذرگاه مؤمنان به سوى ماه ضیافت الهى - ماه مبارک رمضان - است. 

اللهم أهله علینا بالأمن‏ و الإیمان و السلامة و الإسلام ربی و ربک الله عز و جل و روی أنه ع کان إذا رأى هلال رجب قال اللهم بارک لنا فی رجب و شعبان و بلغنا شهر رمضان و أعنا على الصیام و القیام و حفظ اللسان و غض البصر و لا تجعل حظنا منه الجوع و العطش؛
خدایا ماه رجب و شعبان را بر ماه مبارک گردان، و ما را به ماه مبارک رمضان رسانده، و بر گرفتن روزه و عبادت، و بر حفظ زبان و پوشیدن چشم از نامحرمان یارى فرما، و بهره ما را از آن ماه تنها گرسنگى و تشنگى قرار نده! (إقبال‏الأعمال،سید بن طاووس ص627؛ بحارالأنوار،علامه مجلسی، ج 95 ص ). (بخشی از بیانات در بیست و دومین سالگرد امام خمینی(ره) 14/3/90).

رمضان؛ فرصت خودسازی

«خوب است از فرصت این ایام متبرک ماه رجب براى توجه به لزوم تلاش در هر مرحله‌اى که هستیم و به هر کارى که مشغولیم، استفاده کنیم. به‌طورى که از ادعیه‌ى ماه رجب به دست مى‌آید، بنده گمانم این است که این ماه، مقدمه‌اى براى ماه شعبان و بعد ماه رمضان است، این‌که این سه ماه، فرصتى براى خودسازى در طول سال و تأمین ذخیره و نیروى لازم براى حرکت عظیم زندگى و سرنوشت است. «اللهم اهدنى هدى المهتدین، و ارزقنى اجتهاد المجتهدین.» چنان که در این ماه مى‌خوانیم، دعا کننده از خداى متعال به وسیله‌ى این دعاها درخواست مى‌کند که به او نور هدایت بتاباند؛ او را تلاش و اجتهاد و کوشش بیاموزد و توفیق آن را به او بدهد - «و لا تجعل لى من الغافلین المبعدین.» - و او را از غفلت برحذر دارد. یا در دعاى دیگر این ماه مى‌خوانیم: «اللهم انى اسئلک صبر الشاکرین لک و عمل الخائفین منک و یقین العابدین لک». اینها بالهایى است که یک انسان با آنها مى‌تواند پرواز کند. صبر شکرگزاران، تلاش و عمل خائفان و یقین عبادتگران، ویژگیهایى است که هم در این ماه از خدا آنها را مى‌طلبیم و درخواست مى‌کنیم و هم از این ادعیه درس مى‌گیریم که در این ماه باید اینها را در خودمان فراهم کنیم. (بخشی از بیانات در دیدار مسئولان دستگاه قضایى‌ 23/10/71).

چشمتان برای ورود به این تالار باز باشد
«براى این‌که انسان بتواند وقتى وارد این تالار [ماه رمضان] شد، چشمش باز باشد، غافل نشود، دچار گیجى و گولى نشود که سرش را بیندازد پایین و از این در وارد شود و از آن در بیرون برود؛ نگاهى به دوروبر کند و استفاده‌یى ببرد و براى این‌که این آمادگى در من و شما پیدا شود، این ماه رجب و شعبان را قرار داده‌اند؛ رجب یک‌جور، شعبان یک‌جور دیگر. رجب، بیشتر ماه نماز است؛ شعبان، بیشتر ماه دعا و روزه است؛ این مناجات شعبانیه را ببینید. من یک وقتى از امام (رضوان‌اللَّه‌علیه) پرسیدم در این دعاهاى مأثورى که وجود دارد، شما کدام دعا را بیشتر از همه خوشتان مى‌آید و دوست دارید. فرمودند: دعاى کمیل و مناجات شعبانیه. اتفاقاً هر دو دعا هم مال ماه شعبان است؛ دعاى کمیل که مى‌دانید اصلاً ورود اصلى‌اش مال شب نیمه‌ى شعبان است، مناجات شعبانیه هم که از ائمه نقل شده، متعلق به ماه شعبان است. لحن این دو دعا به هم نزدیک است؛ هر دو عاشقانه است. در مناجات شعبانیه: «و ان ادخلتنى النّار اعملت اهلها انّى احبّک»(1) ؛ جهنم هم که من را ببرى، فریاد مى‌کشم تو را دوست دارم. و در دعاى کمیل: «لان ترکتنى ناطقا لاضجّن الیک بین اهلها ضجیج الاملین و لاصرخنّ الیک صراخ المستصرخین و لابکینّ بکاء الفاقدین»(2)؛ اگر به من در جهنم اجازه بدهى و نطق را از من نگیرى، فریاد مى‌کشم؛ فریادِ امیدواران، فریادِ دلدادگان و فریادِ دلباختگان را.  بخشی از بیانات در دیدار کارکنان وزارت اطلاعات تاریخ 13/7/83).
" ردا "
پایان پیام/