خبرگزاری شبستان: چیزی به شروع میهمانی نمانده. جاماندگان از قافله عشق باید خود را آماده کنند؛ آماده ضیافتی که به فرموده رسول ضیافت خداست و همه مردم در آن اهلیت کرامت خداوند را می‌یابند. میهمانی مولایی که برای میهمانانش سنگ تمام گذاشته و حتی برای عادی‌ترین و غیراختیاری‌ترین کارهای میهمانانش یعنی نفس کشیدن هم پاداش و جایزه‌ای در نظر گرفته و حتی استراحتشان را عبادت حساب می‌کند تا بهانه‌ای باشد برای اکرام میهمانانش. میهمانی مولایی که در این یک ماه میهمانی‌اش بی‌قید و شرط هر عملی را می‌پذیرد و دعا‌ها و خواسته‌های میهمانان را مستجاب می‌کند. میهمانی مولایی که آنقدر در این میهمانی می‌بخشد که رسولش می‌گوید: بدبخت کسی است که در این ماه بزرگ از آمرزش الهی محروم بماند.
اما مکرر گفته شده که گرچه همه چیز مهیاست برای استفاده اما به هرکس به اندازه ظرفش می‌دهند که زیاد‌تر از ظرف دادن سرریز شدن و وزر و وبال را در پی دارد. یک سال وقت داشتیم ظرفمان را با تقوا و عمل صالحمان بزرگ کنیم. اگر نکردیم کاهلیم و صاحبخانه تقصیری ندارد.
دو روز دیگر وقت داریم برای آمادگی جهت این ضیافت. شاید به نظر دیر برسد، اما او می‌تواند کسری‌های ما را جبران کند که اگر صداقت و پشیمانی از گذشته را ببیند حتما کمکمان می‌کند.
از مجموعه فرمایش‌های امام رضا (ع) به اباصلت درباره آمادگی برای ماه مبارک، این بار به تقوا می‌پردازیم که تقوا بعد از توبه اساس حرکت به سمت خداست.
مفهوم تقوا
فارغ از تعریف‌های لغوی و اصطلاحی که برای این موضوع شده است می‌توان تقوا را حد عملی دین دانست. همان طور که اسلام حد ذهنی دین است و ایمان حد قلبی آن (قالت الاعراب آمنا قل لم تومنوا ولکن قولوا اسلمنا و لما یدخل الایمان فی قلوبکم)
کسی که با شناخت استعداد‌ها و نیازهای عظیم خود به وجود خدا و نیازش به او در راه طولانی و بی‌نهایتش پی برده (اسلام)، به او گرایش پیدا می‌کند (ایمان) و ناچار باید پا را بیرون از این راه نگذارد و جز از فرمان خدا فرمان نبرد (تقوا)
مهم‌ترین مرحله تقوا ترک گناهان است. تا این مرحله نباشد اعمال دیگر تنها کف‌های روی آبی است که با گناهان زود از بین می‌روند که رسول خدا اعمال بی‌تقوا این گونه به تصویر می‌کشد که ساختمانی را با کوشش فراوان بسازی، اما هر چند وقت یک بار آن را خراب کنی این ساختمان هیچ‌گاه بالا نخواهد رفت هرچند درهنگام ساختن با تمام سرعت بنا شده باشد. اما اگر هر روز یک متر ساختمان عملمان بالا برود اما با گناهی خرابش نکنیم بعد از مدتی، هرچند طولانی به سرانجام می‌رسد. پس ترک گناه مهم‌ترین است.
چرا گناه می‌کنیم؟
گناه می‌تواند ریشه‌های متعددی داشته باشد، از جمله: شهوت، غضب، غرور، کبر، عجب، ترس، جهل و.... نکته مهم این است که ذنب به معنای دُم است. یعنی در این کلمه معنی در پی چیزی آمدن گنجانده شده است. به عبارت بهتر هر گناهی که ما می‌کنیم ریشه در اقیانوسی از حالات روحی دارد که در ما می‌گذرد و تا این‌ها را درمان نکنیم راه به جایی نمی‌بریم. برای از بین بردن گناه در خود باید ابتدا ریشه آنها را در دل و ذهن خشکاند که اگر تقوا مرحله عملی دین است و بعد از مرحله ذهنی و قلبی دین قرار دارد گناه و نافرمانی خدا هم ریشه در حالات ذهنی و قلبی ما قرار دارد.
در این مختصر فرصت تحلیل بیشتر از این نیست و این می‌تواند سرفصلی باشد برای تحلیل و درمان گناه که مثلا برای درمان دروغ باید ابتدا دید که شخص چرا دروغ می‌گوید: ترسیده؟ به دنبال جلب منفعتی است؟ عادت به دروغ کرده؟ نمی‌داند دروغ چه عذاب‌هایی در پی دارد؟ یا...؟ اگر این ریشه‌ها درمان شود راحت‌تر می‌توان این رذیله را درمان کرد.
تقوا در روایات
یک مشت از خرمن روایاتی که درباره تقوا وارد شده است، این‌هاست:
۱. هر کس تقوا روزى‌اش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است. رسول اکرم (ص)
۲. نهایت خشنودى خداوند از بندگانش و خواسته او از آفریدگانش تقواست، پس تقوا از خداوندى بکنید که اگر پنهان کنید مى‌داند و اگر آشکار سازید مى‌نویسد. امام علی (ع)
۳. اگر آسمان‌ها و زمین راه را بر بنده‌اى ببندند و او تقواى الهى پیشه کند، خداوند حتما راه گشایشى براى او فراهم خواهد کرد و از جایى که گمان ندارد روزى‌اش خواهد داد. امام علی (ع)
۴. تقواپیشگان نشانه‌هایى دارند که با آنها شناخته مى شوند: راست‌گویى، امانت‌دارى، وفاى به عهد و...
۵. خداوند به وسیله تقوا بنده را حفظ مى‌کند از آنچه عقلش به آن نمى‌رسد و کوردلى و نادانى او را برطرف مى‌سازد. امام باقر (ع)
و آخر اینکه
در خطبه شعبانیه وقتی پیامبر اعمال فراوانی را برای ماه مبارک رمضان نام می‌برد امیرالمومنین (ع) می-فرماید: در این حال از جا برخاسته و عرض کردم،ای پیامبر خدا! برترین اعمال در این ماه چیست؟ حضرت فرمود:ای ابا الحسن! برترین اعمال در این ماه پرهیز از محرمات است.
پایان پیام/
نظر شما