تراژدی و سکوت؛ بازهم تنهایی مسلمانان

خبرگزاری شبستان: در بیانیه سازمان ملل متحد در سال 1948 حول" جلوگیری و مجازات جرم نسل کشی " آمده است که نسل‌کشی عبارت است از هرگونه اقدام و مبادرت جهت نابودی و حذف فیزیکی بخش یا کلیت گروهی نژادی، قومی، ملی، مذهبی، ایدئولوژیکی. بند دوم این بیانیه تصریح می‌کند که هرگونه اقدام به نابودی کل یک گروه نژادی، ملی، مذهبی مانند کشتار دسته جمعی یک گروه خاص، ایجاد لطمات روانی و جسمانی بر یک گروه خاص، ضربه زدن تعمدی به افراد یک گروه خاص، تحمیل معیارهایی برای جلوگیری از تولد فرزندان آنها، جا به جایی اجباری فرزندان گروه‌ها به یکدیگر، طرح ریزی برای آسیب رساندن به گروهی خاص و ... همه از مصداق‌های بارز نسل کشی می‌باشند. کشورهای مسلمان در گوشه کنار جهان همواره شاهد نسل کشی های اسفناک بوده است. اینبار این کشور برمه است که تصاویر بسیار دردناک نسل کشی در آن هر بیننده ای را به واکنش وامی دارد. کشته شدن 52 هزار نفر در نا آرامی های دو ماه اخیر، به آتش کشیده شدن 26 مسجد، بی خانمان شدن 200 هزار نفر و فرار به سمت مرزهای بنگلادش و وضعیت اسفناک غذایی بهداشتی و خطر مرگ از گرسنگی ، زندانی شدن 5 هزار نفر که در میان آنان کودکان نیز وجود دارند و کشته شدن بیش از 100 زن و دختر بواسطه تجاوز توصیف وضعیت کنونی مسلمانان برمه است.
برمه یا میانمار کشوری با حدود 60 میلیون جمعیت و در جنوب شرقی آسیا واقع شده است. آمارها نشان می‌دهد که 90 درصد از جمعیت این کشور بودایی هستند ویک میلیون نفر مسلمان در این کشور زندگی می‌کنند؛ مسلمانانی که از سال 1982 حتی به عنوان تبعه کشور خود حساب نمی‌شوند و از حداقل حقوق شهروندی نیز محرومند؛ مسلمانان میانمار که عمدتا در منطقه آراکان (راخین) زندگی می کنند به نام مسلمانان «روهینگیا» معروفند. از دیدگاه تاریخی، آن‌ها متعلق به سه کشور متفاوت هستند. برخی از آن‌ها از چین، برخی از آن‌ها از زمان‌های بسیار گذشته از بنگلادش و برخی دیگر نیز از کشور دیگری مهاجرت کردند که در گذشته‌های دور وجود داشت.
دولت مرکزی از سال‌ها پیش به علت گسترش اسلام در این کشور، اسلام را از لیست اقلیت‌های مذهبی میانمار حذف کرد و مسلمانان را تحت فشار و ارعاب قرار داد، فشارهایی که نتیجه آن آتش‌زدن مساجد و قتل عام مسلمانان این کشور توسط پیروان بودا بوده است. در مقابل این نسل کشی و تراژدی، سازمان ملل علی رغم اینکه مسلمانان روهینگیا را به عنوان یکی از اقلیتهایی که متحمل بیشترین مشکلات و رنجها در تمام جهان هستند معرفی کرده است ولی تاکنون نه اقدام جدی برای جلوگیری از این وضعیت کرده و نه رفتاری انجام داده که بتواند توجه رسانه های مهم جهانی را برای متوجه کردن افکار عمومی به این نسل کشی را برانگیزد. همچنین به تازگی وزارت خارجه امریکا تحریم‌های میانمار را لغو کرده است. در حالی که امریکا باید تحریم‌های علیه میانمار را بیشتر کند تا این مشکل حل وفصل شود.

رسانه های غربی در مقابل این نسل کشی سکوت کرده و بدان نمی پردازند. آیا چون این نسل کشی متوجه مردم مسلمان است برای آنها اهمیتی ندارد یا آنکه منافع ملی قدرت های بزرگ ربط چندانی به این نسل کشی ندارد. اگر اینگونه است، حقوق بشر و حمایت از آن دیگر چه معنایی دارد؟ و تا چه اندازه باید دستاویز و ابزار پیگیری منافع غرب باشد؟ در این میان بیش از غرب باید بر کشورهای مسلمان خرده گرفت که چگونه می توانند از برادری دینی که هیچ از انسان بودن سخن گویند، وقتی در مقابل این افراطی گری و وحشی گری عکس العمل خاصی ندارند و صرفا به متحدان غربی می نگرند و در اندیشه آسایش و رفاه خویشتنند.
قتل عام مسلمانان در پیش چشم پلیس این کشور صورت می گیرد و دولت برمه کماکان بدون آنکه حداقل نگران عکس العمل بین المللی در این خصوص باشد به نسل کشی آن هم به وحشتناک ترین وضع ممکن ادامه می دهد. به نام انسانیت و فارغ از هر عقیده ای واجب است اجماع جهانی برای مقابله و مجازات در خصوص نسل کشی هایی از این دست صورت گیرد، نه اینکه حتی نسبت به خبررسانی و پوشش این فاجعه بی اعتنایی صورت گیرد ، چراکه به نفع خود غرب خواهد بود که بیش از این عدم صداقت خود را در خصوص فریادهای حقوق بشری اش به جهانیان اثبات نکند.
پایان پیام/