خبرگزاری شبستان: عالّم تسلیم و ایمان، عالم پرهیز و خویشتن داری است، به خاطر همین است که "لا" اولین و مهم ترین شرط مسلمانی ماست. مسلمانی و سپهر تسلیم در برابر خدا با "لا" آغاز می شود. ما در برابر خداوند می ایستیم و عرضه می داریم که "لا اله الا الله" ما به همه الهه هایی که از درون، ما را به بند می کشند نه می گوییم چون مهم ترین شرط تقرب حقیقی به الله، نه گفتن به الهه هاست.
پرهیز و نه گفتن به وسوسه ها به هرس کردن می ماند، همچنان که هرس، درخت را بارور و بالنده می کند و موجبات رشدش را فراهم، پرهیز هم انسان را از شاخ های آلودگی ها و معاصی هرس می کند. وقتی پرهیز می کنیم به الهه هایی که در درون مان نفوذ کرده اند نه می گوییم. رسیدن به الله بدون نه گفتن به الهه ها میسر نمی شود. صدای "بله روز الست" را وقتی در درون مان می توانیم بشنویم که به الهه ها نه گفته باشیم، به تعبیر حافظ، دیو چو بیرون رود فرشته درآید.
قلب کعبه وجود آدمی است اما وقتی این کعبه، بتخانه اوهام و وسوسه ها و الهه ها شده باشد معلوم است که این کعبه نمی تواند تجلی نور و قبله گاه معرفت باشد. از این زاویه می توان درک کرد که چرا اسلام و تسلیم در برابر حق، با قید "لا" آغاز می شود. "لا" عطش تقرب و معرفت به پروردگار است و اگر آتش این عطش، خرمن حس های کوچک و حقیر آدمی را نسوزاند آن شاهبال های معرفت در درون آدمی نمی روید. به تعبیر مولانا "آب کم جو تشنگی آور به دست/ تا بجوشد آبت از بالا و پست"
شاید به نوعی بتوان گفت بزرگترین منت پروردگار به انسان، تجهیز او به قوه پرهیز- البته به مدد نفس رحمانی - است، بدون پرهیز باغ وجود آدمی به پژمردگی می رود، برگ و بار نمی نشیند و اگر هم اندک باری داشته باشد طوفان و باد و بوران اندوخته هایش را به یغما می برد. به خاطر همین است که ایام الله از جنس پرهیز است. از جنس نه گفتن به عادت های مألوف، حتی به نعمات حلال.
ماه رمضان، یکی از بزرگترین اسباب الهی برای تمرین نه گفتن به الهه های درون و بیرون از آدمی است. الهه هر چیز غیر خدایی است که فکر و ذهن ما را به خود مشغول می کند و مثل یک بت بر قلب ما فرمانروایی می کند. الهه می تواند همین خوراکی های حلال باشد. اگر نفس انسان آن قدر به خوردن و پوشیدن و مال اندوزی و نظایر آن مشغول شود که هر کاستی در تأمین آن ها انسان را دچار تشویش و پریشانی احوال کند معلوم است که آن خوردن و پوشیدن و مال اندوزی، صورت الهه را به خود گرفته است و بر کعبه قلب انسان فرمان می راند.
از این زاویه وقتی در آداب و دستورات ماه مبارک رمضان دقیق می شویم می بینیم همه از جنس "لا" است. نخوردن، نیاشامیدن، سب و دشنام ندادن، نگاه حرام نکردن ... ما در شهر الله رمضان نه گفتن به خواهش ها را تمرین می کنیم چون فقط با نه گفتن به الهه هاست که می توانیم به مقام قرب دست یابیم. همچنان که امام العارفین حضرت سجاد (ع) در نیایش چهل و چهارم صحیفه سجادیه در پیشواز ورود به ماه مبارک رمضان از خداوند می خواهد " بارخدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و به ما شناخت برتری این ماه و بزرگداشت حرمتش را الهام فرما و به پرهیختن از آنچه در این ماه حرام کرده ای و به روزه داری در آن با نگهداشت اندام مان از گناه و گماردن آن ها به آنچه تو را خشنود می کند یاری فرما تا با گوش، گفتار بیهوده نشنویم و با دیده به سوی لهو نشتابیم، تا دست به سوی حرام دراز نکنیم و با پایمان به سوی ممنوع گام برنداریم و تا شکم ما جز آنچه حلال کرده ای در خود جای ندهد و زبان مان جز آنچه گفته ای نگوید و جز در کاری که ما را به پاداش تو نزدیک کند خود را به سختی نیفکنیم و جز به کاری که ما را از کیفر تو حفظ می کند اقدام نکنیم سپس همه این کارها را از خودنمایی ریاکاران و شهرت خواهی شهرت خواهان بپالای چنان که جز تو را در آن شریک نسازیم و جز تو در آن هدفی نجوییم"
پایان پیام/
نظر شما