اقتصاد غربی و انقلاب های احتمالی در جهان عرب

  به گزارش خبرگزاری شبستان، قیام مردمی تونس موسوم به «انقلاب یاسمن» و سقوط زین العابدین بن علی، رئیس جمهوری دیکتاتور این کشور، فرو ریختن دیوارهای ترسی را رقم زد که با مصالح ظلم و ستم و منزوی کردن گروههای مخالف پی ریزی شده بود.
با آفرینش این انقلاب و تغییر بزرگ، مردم عرب بار دیگر به توانایی خود برای برقراری عدالت اجتماعی و پایان دادن به ستمگری ایمان آوردند و به همین دلیل این جریان را می توان برای رهبران مورد حمایت قدرت های بین المللی و منطقه ای دانست که دیگر از فریادهای اعتراض آمیز مردم مصون نیستند.
مردم تونس نیز باید این حقیقت را بدانند که فرار بن علی از کشور آغاز راهی سخت به سوی برقراری دموکراسی است.
همچنین حقیقت دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه دستاوردهای مردم تونس ممکن است از سوی سران حاکم که هنوز نا امیدانه به قدرت چسبیده اند، مصادره شود.
اما انتفاضه مردم تونس، جهان عرب را بر سر یک دو راهی قرار داده است، اگر این انتفاضه موفق به ایجاد یک تغییر واقعی برای تونس شود؛ همه درهای آزادی بر روی جهان عرب گشوده خواهد شد،اما اگر چنین اتفاقی رخ ندهد بار دیگر شاهد ظلم بی سابقه حاکمانی خواهیم بود که برای حفظ قدرت مطلق خود در حال مبارزه هستند.
اگر چه تونس نمونه بارز دیکتاتوری در جهان عرب بوده است، اما همه رژیم های عربی گونه های مختلفی از این مدل هستند که مطیعانه الگوی «آزاد سازی اقتصادی» غرب را دنبال می کنند، در حالی که سد راه حقوق بشر و آزادی های مدنی شده اند.
غربیها برای مدت طولانی نظام تونس را مورد تحسین قرار دادند و از سیاست های اقتصادی لیبرال و وجود سکولاریسم در این کشور تعریف و تمجید کردند.
درخواست غرب برای باز کردن بازار های جهانی و حداکثر رساندن سود در کشور تونس، نقض حقوق بشر و خاموش کردن صدای رسانه ها که باز هم عامل آن غربی ها بودند، موجب فروپاشی رژیم بن علی شد.
اما آنچه در حکومت بن علی شاهد آن بودیم؛ نه تنها یک مدل سکولاریسم، بلکه یک مدل شرم آور استبداد و زورگویی و ستمگری بود.
دولت بن علی، با پیروی از ایدئولوژی ترور به مبارزه با گروههای مخالف خود از جمله گروههای اسلامی پرداخته بود.
کشورهای غربی به ویژه آمریکا و فرانسه که پیش از این نیز حامی کشورهای مدافع مدلهای اقتصادی غرب مانند شیلی تحت حکومت «آگوستو پینوشه» آخرین دیکتاتور این کشور بودند، در مورد تونس هم با اولویت بخشیدن به ثبات اجباری بر دموکراسی، رژیم دیکتاتوری زین العابدین بن علی را مورد حمایت قرار دادند.
اما حتی وقتی چنین دولت هایی برای چندین دهه با حمایت غربی ها و با استفاده از وسایل و تجهیزات امنیتی برای سرکوب مردم در قدرت می مانند؛ بالاخره زمان، پایانی خفت بار را برای آنان رقم می زند.
نکته قابل توجه در همه این موارد این است که غرب و به ویژه آمریکا در نیمه راه، متحدان خود را رها کرده اند، که از نمونه های بارز آن می توان به سقوط رژیم محمدرضا شاه، آخرین پادشاه ایران در پی خشم مردم این کشور اشاره کرد.
آنچه مردم تونس گفته اند، اکنون به گوش مردم عرب رسیده و آنها نیز به دنبال عملی کردن شنیده های خود هستند.
اعتراضات تونسی ها اخیراً موجب برپایی تظاهرات مردمی در اردن شده است که در آن اعتراض خود را به وجود تورم و تلاش های مقامات کشور برای تضعیف آزادی های سیاسی اعلام کرده اند.
اردنی ها با تأکید بر لزوم فراهم کردن آزادی های مدنی، اجتماعی و سیاسی خواستار خلع «سمیر الرفاعی» نخست وزیر این کشور شده اند.
دولت اردن که ظاهراً نگران این وضعیت شده است، سعی کرده تا با تغییر قیمت های سوخت که از سال 1989 تا کنون به شدت بالا رفته است؛ نارضایتی مردم را تسکین دهد، اما این اقدام آنها بسیار دیر و بسیار جزئی بود به ویژه اینکه قیمت مواد غذایی در این کشور کماکان در حال افزایش است و به همین دلیل انتظار می رود که اردنی ها در چند هفته آینده نیز به تظاهرات خود ادامه دهند.
دولت اردن باید از انقلاب تونس به خوبی این درس را فرا گیرد که سرکوب مردم با نیروهای امنیتی نمی تواند مشکلات این کشور را حل کرده و رضایت شهروندانش را تضمین کند.
در مصر هم، جنبش مخالف دولت از وقایع تونس الهام گرفته و مردم علیه سیاستهای دولت دست به تظاهرات زده اند.
به طور کلی در همه پایتخت های عرب از صنعا تا قاهره، همه مردم به دنبال رساندن پیام های نارضایتی خود به گوش دولت هایشان هستند و همچنین حمایت خود را از مردم تونس اعلام می کنند.
شکست یکی از سرکوبگرترین نیروهای امنیتی جهان برای مقابله با قدرت مردم موجب شادی و شعف شده است.
طراحان سایت ها این رویداد را با واقعه دیوار برلین مقایسه کرده و می گویند: این رویداد عصر جدیدی را به وجود خواهد آورد که در آن مردم عرب نقش بیشتری در تعیین سرنوشت آینده خود خواهند داشت.
محمد بو عزیزی، جوان تونسی که برای اعتراض به بیکاری و فقر دست به خودسوزی زد، سمبل قربانیان تونس در راه آزادی تلقی می شود.
اما فضای شور و شعف جامعه عرب با احساس هشدار و ترس آمیخته شده است، هشدار به خاطر اینکه وضعیت تونس هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد و ترس از اینکه شاید کودتایی از سوی بازماندگان دیکتاتوری موجب سرکوب خواسته های عمومی شود.
به هر حال چه قیام مردمی تونس موفق به انجام اصلاحات ریشه ای در کشور شود و چه سران حکومتی موجب توقف آن شوند؛ مهم این است که این قیام به مردم جهان عرب این قدرت و جسارت را داده است تا در مقابل رژیم های خود که برنامه های غربی را در دستور کار خود دارند بایستند.
بنابرگزارش الجزیره، تاریخ نشان داده است که شاید نیروهای امنیتی بتوانند مردم را ساکت کنند اما هرگز نمی توانند آتش پنهان شده در زیر خاکستر را خاموش کنند.
ابوالقاسم الشابی، شاعر تونسی در یکی از شعر های خود خطاب به دیکتاتورهای جهان می گوید: منتظر باشید، نگذارید که بهار، آسمان صاف و درخشش روشنایی روز شما را بفریبد...
زیرا تاریکی، غرش رعد و طوفان از افق ها به سوی شما می آید.
پایان پیام/