خبرگزاری شبستان: مساجد پیش از انقلاب محل تجمع نیروهای مردمی شدند. پس از انقلاب به ادامه انقلاب بقا بخشیدند و جنگ را اداره کردند و پس از جنگ نیز پشتیبان توجه به انحرافات در دین و افکار شیطانی آخرالزمانی و تهاجم فرهنگی شدند.
حضور در مسجد انسان را به مقامات والا نزدیک می کند و در اثر مداومت حضور در مسجد، اخلاص و ایمانی قوی در انسان حاصل می شود.
روایات هم اشاره به این مطلب اشاره دارند. رسول خدا(ص) فرمودند: «پس این محیط مسجد است که اثر تربیتی خاص دارد و انسان را به مقام صدیقین و شهدا می رساند و کسی که به این مقام برسد آن همان متقین و مخلصین هستند که این افراد در آخر الزمان هستند که زمینه ظهور امام زمان (عج) را فراهم و خودشان را برای جنگ با کفار در رکاب امام زمان (عج) آماده می کنند».
شهیدان هفتم تیر شهدای مسجدی هستند که تخصص را با تعهد همراه کرده وجهادگونه و پر تلاش برای اعتلای احکام و فرامین الهی گام بر می داشتند.
شاید بتوان ادعا کرد که شهدای فاجعه هفتم تیر تربیت یافته مکتب اسلام در پناه مسجد و قرآن بودند ولی بنا بر حضور مشخص برخی از شهدا در مساجد به صورت خاص و پر رنگ تر در این فرصت گذری بر سوابق مبارزاتی آنها و خدمات آنها به اسلام در سایه مساجد داریم.
شهید سید محمد پاک نژاد
نمازگزار صف اول نماز جماعت مساجد به ویژه مسجد روضه محمدیه یزد و یاور شهید صدوقی، امام جمعه شهید یزد در دوران پیروزی انقلاب بود.
سیدمحمد پاکنژاد فرزند سید ابوالقاسم به سال 1318 ه .ش در شهر دارالعباده یزد و در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود.
بهره‌مندی از اندیشه‌های امام موسی صدر، همکاری با انجمن‌های اسلامی دانشجویان خارج از کشور، اعتصاب غذا در اعتراض به سفر شاه معدوم به سوئیس از جمله سوابق مبارزاتی وی است.
وی در کودکی تحت تأثیر تربیت خانوادگی با مسایل مذهبی آشنا شد و در کنار تحصیلات علوم جدید، به کسب علوم قرآنی نیز روی آورد و در آیات و تفاسیر قرآنی کنکاش کرد.
شهید سیدمحمد پاکنژاد از کودکی با قرآن مأنوس بود. برنامه‌های خود را بر پایه آیات قرآن استوار می‌کرد. به هنگام شادی و پریشان احوالی به قرآن پناه می‌برد و با آن آرامش می‌گرفت. همیشه قرآن را به همراه خود داشت و به آن عشق می‌ورزید و هر روز با خواندن و تدبّر در آیات آن ، روح پاک خود را صیقل می‌داد. او قرآن را منشور هدایت و راه سعادت می‌دانست و دوری از آن را مقدمه گمراهی و ضلالت معرفی می‌کرد ازهمین رو بود که همواره در جلسات قرآن مساجد شرکت می کرد.
شهید حجت الاسلام عبدالوهاب قاسمی
شهید حجت الاسلام والمسلمین عبدالوهاب قاسمی فرزند عزیز الله، مهر ماه 1312 (هـ .ش) در روستای لفورک از توابع شهرستان سوادکوه در استان مازندران دیده به جهان گشود.
شهید آثار علمی متعددی را در طول کسب علم و دانش، پدید آورده بود اما بخشی از‌آن در یورش ساواک به خانه اش به تاراج رفت و آنچه که باقیمانده تاکنون چاپ نشده است؛ که از آن جمله می توان به «لطایف و ظرایف ادبی»، «تقریرات در فقه و اصول فقه»، «تدوین آیات و روایات در قالب حکمت» و نیز کشکول در باب کلمات حکماء و علماء، عرفا و شعرا اشاره کرد.
از آغاز نهضت به رهبری حضرت امام خمینی(ره)، دستگیری و تحمل زندان رژیم پهلوی بعد از واقعه 15 خرداد سال 42، اعزام او به سربازی با هدف خاموش کردن مبارزات انقلابی وی، مبارزه در قالب موعظه و سخنرانی در مساجد از جمله سوابق مبارزاتی وی است. وی علاوه بر سخنرانی در مساجد امامت جماعت مساجد را هم برعهده داشت.
حجت الاسلام والمسلمین عبدالوهاب قاسمی، شامگاه هفتم تیر سال 1360 در میان خداباوران و خمینی یاوران به دست خوارجیان زمان به شهادت رسید.
شهید حجت الاسلام علی اکبر اژه ای
در سال 1331 در اصفهان زاده شد. فرزند آیت الله اژه ای از مجتهدین عالی قدر اصفهان بود، در حوزه و دبیرستان تحصیلاتش را ادامه داد و لیسانس روانشناسی و فلسفه از دانشگاه اصفهان دریافت کرد. یکی از شاگردان خصوصی شهید بهشتی بود و بعدها در کانون علمی تربیتی اصفهان و مسجد امام علی (ع) به فعالیت پرداخت.
به اتفاق علی اکبر پرورش، شهید هاشمی نژاد و شهید محمد منتظری به لیبی سفر کرد و با معمر قذافی و چهره های انقلاب لیبی آشنا شد.
از آثار او «ایمان از دیدگاه قرآن» ، «صبراز دیدگاه قرآن»، «انسان از دیدگاه قرآن»، «دومین رمضان»، «شب قدر»، «فقیه از دیدگاه اسلام»، «توحید برای جوانان»، «روانشانسی و فلسفه» و ... را می توان نام برد. نام این استاد ارجمند نیز در قاموس شهدای هفتم تیر ثبت شده است.
شهید جواد مالکی
در سال 1315 در تهران متولد شد. در جنوب تهران و در خانواده ای مذهبی پرورش یافت.
مبارزاتش علیه رژیم در سال 50 و با ورود او به دانشگاه تربیت معلم شروع شد. همراه شهید دکتر مفتح در مسجد جاوید به فعالیت های مذهبی و روشنگرانه پرداخت و در برگزاری نماز عید فطر 57 نقش موثر و اساسی داشت. در کمیته استقبال حضرت امام عضویت داشت و پس از پیروزی انقلاب در ایجاد هسته های اولیه کمیته های شهری تلاش فراوانی کرد. اندکی بعد عضو حزب جمهوری اسلامی شد و به شورای مرکزی حزب شد. او نیز یکی از شهدای گرانقدر انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری در هفتم تیرماه شصت است.
شهید حسن اجاره دار
در سال 1329 در تهران متولد شد. کار و تحصیل را از پی هم دنبال کرد و دیپلم ریاضی گرفت. مبارزه را در سال 1349 آغاز کرد و در سال 55 دستگیر شد . از یاران شهید مظلوم بهشتی و دکتر مفتح بود.
با پیروزی انقلاب به گسترش کتابخانه های مساجد تهران پرداخت و فعالیت های قوی سیاسی خود را در سطح دانشجویی پی گرفت. شهید حسن اجاره دار با حضور در جلسات سخنرانی مسجد قبا و مطالعه در کتابخانه این مسجد مدارج علمی خود را ارتقا داد.
در اسفند 57 به عضویت شورای مرکزی حزب جمهوری درآمد و در هفتم تیر شصت به صف شهیدان کربلا پیوست.
شهید حجت الاسلام دکتر غلامرضا دانش
در سال 1309 در آشتیان زاده شد. شهید دانش از اعضای همیشه حاضرمسجد قبا بود. دروس حوزوی و دانشگاهی را از پی هم فرا گرفت و در حوزه هم حجره شهید بهشتی و دکتر مفتح بود ودر مسجد قبا نیز حضور داشت وبا انقلابیون در برپایی جلسات سخنرانی قبل از انقلاب همکاری داشت.
دکترای خود را در الهیات تحصیل کرد و به معلمی پرداخت. از بنیان گذاران موسسه فرهنگی قدس و مدیر دبیرستان جهان آرا بود. مبارزاتش را از همان طلبگی شروع کرد و بارها توسط ساواک دستگیر و تعقیب شد.
پیش از پیروزی انقلاب و در 17 شهریور دخترش محبوبه دانش در جریان تظاهرات به شهادت رسید. او بعدازپیروزی انقلاب برای ایجاد تغییر و دگرگونی در مدارس ایرانی خارج از کشور به ترکیه و سپس امارت متحده عربی سفر کرد و در بازگشت، از طرف مردم تفرش و خلجستان به مجلس شورای اسلامی راه یافت . این سرباز امام حسین در هفتم تیر ماه شصت، دل از جهان کند و به دیار آقایش شتافت.
شهید علی درخشان
شهید مستمع مستمر در مسجد قبا بود در سال 1319 در تهران متولد شد. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه به ضرورت مبارزه علیه رژیم پی برد و از باسابقه ترین مبارزین انقلاب بود. سی سال تمام در کار تدارک و تهیه امکانات برای مبارزین متعهد و تأمین هزینه اقدامات علیه حکومت جور بود.
بخش اعظم مخارج راه پیمایی های عظیم سال 57 و اغلب خیریه های سیاسی و خدمات اجتماعی را به عهده داشت و بسیار مورد اعتماد شهید بهشتی ، استاد مطهری و آیت الله طالقانی بود. با این همه تمکن مالی هرگز خانه ای برای خود تهیه نکرد و با شروع فعالیت حزب جمهوری، به انجام مسئولیت امور مالی حزب همت گماشت.
نام درخشان این شهید همراه هفتاد تن دیگر در هفتم تیر ماه شصت در آسمان ایران جاودانه شد.
شهید دکتر محمد علی فیاض بخش
در سال 1316 در تهران به دنیا آمد. خانواده ای خیر و مذهبی داشت. تحصیلات عالی را تا اخذ تخصص در جراحی ادامه داد و چهار سال رایگان طبابت کرد. شهید فیاض بخش مستمع همیشگی وپایدار مسجد قبا بود و در برنامه ریزی برنامه های مسجد نقش داشت.
در آبان 58 کمیته آسایشگاه معلولین انقلاب را تأسیس کرد و بعد از پیروزی، برای نخستین بار کار دولتی را پذیرفت. ابتدا مدیر کل توانبخشی وزارت بهداری شد و لایحه سازمان بهزیستی را به کمک شهید لواسانی به شورای انقلاب برد. کمیته امداد امام خمینی، از یادگارهای اوست. یکی از سه پزشک گروه 7 نفره منتخب و رابط امام در انقلاب فرهنگی بود. نام او عاقبت در هفتم تیم ماه شصت به مقربین درگاه الهی اضافه شد و به شهادت دست یافت.
شهید دکتر سید محمد باقر حسینی لواسانی
شهید لواسانی حضور مستمر در نماز جماعت وسخنرانی های مسجد صاحب الزمان زرگنده داشت.
در سال 1322 در تهران متولد شد. خانواده ای روحانی و ساکن یکی از محلات جنوب تهران – سنگلج – داشت اجدادش از علما و مدرسین حوزه های علمیه بودند و مادرش او را حسین صدا می زد. در سال 53 بود که تخصص گوش و حلق و بینی را به پایان رساند و در شمیرانات به طبابت پرداخت. همزمان با تحصیل طب، دوره تربیت معلم را گذراند و علوم فقهی و فلسفه را نزد علمای بزرگ آموخت. از محل کار به علت فعالیت های مذهبی به دادگاه اداری فراخوانده شد و تا پیروزی انقلاب از کار منفصل گردید.
همراه با دکتر واعظی به درمان مجروحین 17 شهریور پرداخت و اندکی بعد در 21 بهمن 57 عازم تسخیر کلانتری های تهران شد. فردای همان روز به اتفاق برادرش دکتر جعفر به بیمارستان رویال رفت و مداوای مجروحین نبردهای خیابانی را به عهده گرفت.
بعد از پیروزی به معاونت بهزیستی وزارت بهداشت برگزیده شد و با شهید فیاض بخش طرح سازمان بهزیستی را پی ریزی کرد و عاقبت در حالی به صف شهدای هفتم تیر پیوست که عهده دار نمایندگی مردم تهران نیز بود.
شهید دکتر سید عبدالحمید دیالمه
در سال 1332 در تهران متولد شد. فلسفه و منطق را نزد استاد شهید مطهری و تحصیلات جدید را در رشته پزشکی دانشگاه مشهد ادامه داد. در دوران دانشجویی، کتابخانه اسلامی خوابگاه دانشگاه مشهد را راه اندازی کرد وبرای نخستین بار جلسات دعای کمیل را در کنار مبارزات سیاسی رایج کرد. در جلسات سخنرانی مسجد قبا وجامع نارمک حضور داشت و دربرنامه ها ی مسجد جامع وروشنگریها حضور فعال داشت.
او جلسات سخنرانی پرباری در مساجد با عنوان «صراط مستقیم» داشت که دانشجویان و مردم عادی با اشتیاق از آن استقبال می کردند.
بعد از اخذ دکتری «مجمع تفکرات شیعی» را در تهران پایه گذاری کرد و مبارزات موثری را در برابر خطوط و تفکرات انحرافی پی گرفت.وسخنرانی های افشاگرانه ای به ویژه در دانشگاه برعلیه بنی صدر وجریان های انحرافی داشت.
فعالیت های سیاسی اش در مشهد او را به عنوان یک چهره مبارز و محبوب در میان مردم مشهور کرد و در حالی که تنها 29 سال داشت با اکثریت قاطع آراء مردم به مجلس شورای اسلامی راه یافت. او نیز در واپسین امتحان الهی اش به جمع شهدای هفتم تیر ماه شصت پیوست و کربلایی شد.
پایان پیام/
نظر شما