خبرگزاری شبستان: در آموزه‌های اسلامی راه‌های فراوانی برای محفوظ ماندن از فتنه‌های آخرالزمان ارائه شده که پایبندی به آموزه‌های دینی، پارسایی و پرهیز از گناه، کثرت دعا برای فرج، شکیبایی و خویشتن داری، حفظ زبان و رازداری، گمنامی و فرار از اشتهار، قطع رابطه با مترفین، مجالست با علمای ربانی، مداومت به توسل و دعا و دعاهای رسیده از معصومین برای عصر غیبت، توجه دائم به حضرت بقیّـه الله(ع) و انتظار لحظه به لحظه فرج در احادیث، علل فتنه‌ها بیان شده که با ریشه‌یابی آنها و پرهیز از عوامل آنها، انسان می‌تواند خودش را در برابر این فتنه‌ها بیمه کند.
قال رسول الله(ص): یوشک ان تتداعی علیکم الأمم تداعی الأکلة علی قصعتها و انتم کثیر و لکنکم غثاء کغثاء السیل... و لینزعن الله من صدور عدوکم المهابة منکم و لیقذفن فی قلوبکم الوهن من حب الدنیا و کراهیة الموت.
رسول اکرم(ص) فرمود: انتظار میرود که هجوم آورند بر شما امت های دیگر مانند هجوم آوردن خورندگان گرسنه بر ظرف غذا. درحالی که شما از لحاظ شماره و جمعیت بسیار ولی شما مانند کف های سیل باشید و البته خدا مهابت شما را از سینههای دشمنانتان برمیکند و در دل های شما سستی میافکند از محبتی که بدنیا و ترسی که از مرگ دارید.
(عن الملاحم و الفتن ص 129 و یوم الخلاص ص 577)
قال رسول الله(ص): اذا اقبلت فتنة من المشرق، و فتنة من المغرب، و التقوا، فبطن الأرض یومئذ خیر من ظهرها. فان لم تجدوا الا حجر عقرب فادخلوا فیه، فانه یکون شر طویل.
رسول اکرم(ص) فرمود: وقتی که فتنهای از مشرق و فتنهای از مغرب روی آورد و بهم برخورد کنند پس شکم زمین در آن روز بهتر از پشت زمین باشد (مرگ بهتر از زندگی باشد) و اگر جائی به جز سوراخ عقرب نیافتید، داخل آن شوید زیرا شر و بدی طولانی خواهد بود.
(عن الملاحم و الفتن ص 30 و یومالخلاص ص 578)
قال رسول الله(ص): و الذی نفسی بیده، لیلین امتی قوم، اذا تکلموا قتلوهم و ان سکتوا استباحوهم. لیستأثرون بفیئهم، و لیطأن حرمتهم و لیسفکن دماءهم و لیملأن قلوبهم دغلا و رعبا فلا تراهم الا خائفین وجلین مرعوبین. عندها یجیی قوم من المشرق و قوم من المغرب یلون امی (و قد کان ذلک، فالمسلمون مملوکون للشرق و للغرب) فالویل لضعفاء امتی منهم، و الویل لهم من الله لا یرحمون صغیرا و لا یوقرون کبیرا، و لا یتجافون عن شیی، جثتهم جثث الادمیین، و قلوبهم قلوب الشیاطین.الحدیث.
رسول اکرم(ص) فرمود: قسم به آنکس که جانم بدست قدرت او است. البته گروهی حاکم بر امت من میشوند که چون امتم سخن گویند، آنان را بکشند و اگر خاموش مانند خونشان را مباح دانند فئی و بیت المال آنان را تصرف میکنند و حرمت ایشان را پایمال سازند و خون های آنان را بریزند و قلب هایشان را لبریز از ترس کنند و همه ترسان و مرعوب میبینی. در این هنگام گروهی از مشرق و گروهی از مغرب آیند و زمام امور امتم را بدست گیرند پس وای بحال ضعیفان امتم از آنها و وای بر آنها ستمگران از خدا که ترحمی بر خردسالان و احترامی بر سالخوردگان نکنند و از هیچ چیزی صرف نظر ننماید بدن های آنها بدن های آدمیان است و قلب هایشان قلب های شیاطین. حدیث ادامه دارد.
(منتخب الاثر ص 433 و یوم الخلاص ص 584)
قال رسول الله(ص): یستخدم المشرکون المسلمین و یبیعونهم فی الأمصار و لا یتحاشی لذلک بر و لا فاجر... (و نحن هکذا مباعون، و عملاء مأجورون) و لایزال ذلک البلاء علی اهل ذلک الزمان حتی اذا یئسوا و قنطوا و أساؤوا الظن الا یفرج عنهم اذ بعث الله رجلا من اطایب عترتی و ابرار ذریتی، عدلا مبارکا زکیا، لا یغادر مثقال ذرة، یغرالله به الدین و القران و الاسلام و اهله، و یذل به الشرک و اهله، یکون من الله علی حذو (ای لا یخالف امره بل یعمل باحکام) لا یغتر بقرابة، و لا یضع حجرا علی حجر، و لا یقرع احدا فی ولایته بسوط الا فی حد یمحو الله به البدع کلها، و یمیت الفتن کلها. یفتح الله به باب حق و یغلق به باب کل باطل یرد به سبیی المسلمین حیث کانوا.
رسول اکرم(ص) فرمود: مشرکین مسلمانان را بخدمت خود گیرند و آنرا در شهرها به خرید و فروش میگذارند و پروا از نیکوکار و بدکار ندارند و همیشه این بلاء بر مردم آن زمان مسلط است تا چون نومید و مأیوس شوند و بدگمان گردند که چرا بلاء از آنان برطرف نمیشود خداوند مردی از پاکیزگان عترت من ونیکان ذریه من را که عادل و با برکت و پاکیزه باشد برمیانگیزد مثقال ذرهای فروگذار نکند خدا دین و قرآن کریم و اسلام و مسلمانان را بوسیله او عزیز و شرک و مشرکین را با دست او ذلیل سازد. او مخالفت امر خدا نفرماید بلکه عمل به احکامش میکند به خویشاوندی مغرور نگردد و سنگی بر روی سنگی ننهد و در حکومت او تازیانهای بنا حق بر کسی نزند مگر در حد الهی خدا بوسیله او بدعتها را محو سازد و فتنه‌ها را میمیراند خدا با دست او در حق را میگشاید و در باطل را میبندد و اسیران مسلمین را در هر کجا باشند برمیگرداند.
(عن الملاحم و الفتن ص 108 و یوم الخلاص ص 588)
قال رسول الله(ص): سیکون بعدی فتن، منها فتنة الأجلاء، یکون فیها هرب و ضرب، ثم من بعدها فتن اشد منها، ثم فتنة کلما قیل انقطعت تمادت حتی لا یبقی بیت الا دخلته و سلم الا صکته حتی یخرج رجل من عترتی، الفتنة الرابعة ثمانیة عشر عاما.
رسول اکرم(ص) فرمود: بزودی پس از من فتنه‌ها باشد از آن جمله است فتنه بیرون کردن از وطن که در آن فتنه فرار و زدن باشد سپس بعد از آن فتنههایی باشد سختتر از آن پس از آن فتنه هر چقدر گویند فتنه قطع شد امتداد پیدا کند تا آنجا که هیچ خانهای باقی نماند جز آنکه فتنه داخل آن گردد و هیچ سلامتی باقی نباشد جز آنکه آنرا میشکند تا آنکه مردی از عترت من خروج کند. و فتنه چهارم هجده سال طول کشد.
(منتخب الاثر ص 442 و یوم الخلاص ص 589)
قال امیرالمؤمنین(ع): سیحیط بالزوراء - بغداد - علج من بنی قنطوراء، باشرار قد سلبت الرحمة من قلوبهم، فیذبحون الأبناء و یستحلون النساء... ویل للزوراء من بنی قنطورا، لکأنی اشاهد دماء الفرج بدماء اصحاب السروج؟ و تحرق نارهم الشام فواها لحلب من حصارهم... و یهدمون حصون الشامات و لا یبقی الا دمشق و نواحیها، و تراق الدماء بمشارفها و اعالیها... ثم یدخلون بعلبک بالامان، و تحل البلایا فی انحاء لبنان. فکم من قتیل فی الفقر، و کم من اسیر ذلیل بجانب النهر!!! فهناک تسمع الأعوال و تصحب الأهوال... فاذا اتاهم الحین الأوجر، و ثب علیهم العدو الأقطر، و هو رابع العلوج المنقر... فیسوقهم سوق الهجان و ینکص شیاطینهم فی ارض کنعان - فلسطین و یقتل جیوشهم العصف و یحل بجمعهم التلف.
امیرالمؤمنین(ع) فرمود: بزودی کافری از بنی قنطورا بوسیله اشراری که ترحم از قلبهایشان سلب شده زورا- بغداد - را احاطه میکند که فرزندان را ذبح میکنند و به زنان تجاوز مینماید... وای بر بغداد از بنی قنطورا گوئی میبینم خونهای فرجها بعوض خونهای زین سواران و آتش آنها شام را میسوزاند وای بر حلب از محاصره آنها و قلعههای شامات را ویران کنند و شهری باقی نماند بجز دمشق و نواحی آن و خونها در قسمتهای بالای آن ریخته شود. سپس داخل بعلبک شوند با امان دادن (به مردم) و انواع بلا و گرفتاری به اطراف لبنان رسد ای بسا کشته که در بیابان خشک افتاده و چه بسا اسیر ذلیلی که در طرف نهر باشد در آنجا فریادها شنیده شود و ترسها همراه باشد. و چون جوان نیزه زن مخوف به آنها رسد، دشمن خشمگین جفاکار بر آنها حمله کند و او چهارمین کافر است و آنان را مانند چارپایان پای بسته حرکت میدهند شیطانهای خود را به زمین کنعان - فلسطین - برگردانند و سپاهیان آنها را مانند گردباد میکشند و تلف و نابودی به آنها حملهور شود.
(عن الزام الناصب ص 602 و یوم الخلاص ص 602)
روی عن الصادق(ع): کیف حال الأشخاص الذین یباشرون الکفار، و یتود دونهم و یجالسونهم و یتکلمون بلغاتهم و یکثرون سوادهم و یکونون سببا لازدیاد شوکتهم!!! ثم قال: ومن اظلم ممن منع مساجد الله ان یذکر فیها اسمه و سعی فی خرابها (بقره: 114).
از حضرت امام صادق(ع) روایت شده فرمود: چگونه خواهد بود حال اشخاصی که با کافران معاشرت و آنها را دوست بدارند و با آنها همنشینی کنند و به لغت و زبان آنها سخن گویند و به جمعیت آنها فزونی بخشند و سبب زیاد شدن شوکت و جلال آنها گردند!!! سپس این آیه شریفه را تلاوت فرمود: «و چه کسی ظالمتر باشد از آنکس مانع ذکر خدا در مساجد شود و تلاش در ویرانی آنها کند".
(یوم الخلاص ص 604)
عن معاذ بن جبل(رض) قال: قال رسول الله(ص): عمران بیت المقدس خراب یثرب و خراب یثرب خرج الملحمة و خروج الملحمة فتح القسطنطینیة، و فتح القسطنطینیه خروج الدجال ثم ضرب یده علی فخذه الذی حذاه او منکبه، ثم قال: ان هذا الحق، کما انک هاهنا او کما انک قاعد یعنی معاذا.
بنقل از معاذبن جبل گفت: حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: آبادی بیت المقدس ویرانی مدینه است و ویرانی مدینه خروج و بیرون آمدن جنگ بزرگ است و خروج جنگ بزرگ گشوده شدن قسطنطینیه و گشوده شدن آن خروج دجال است سپس دست مبارک را به زانوی کسی که در کنارش بود یا بر شانه او زد آنگاه فرمود: این موضوع حق است همچنانکه تو در اینجا هستی یا همچنانکه نشستهای که مخاطب معاذ بود.
(اخرجه الحاکم فی مستدرکه و عقدالدرر ص 253)
عن عبدالله ابنعمرو، قال: لیأتین علی الناس زمان یتمنی فیه المؤمن لو انه فی فلک مشحون هو و اهله، یموج فی البحر من شدة ما فی الارض من البلاء.
عبدالله بن عمرو گفت: البته زمانی به مردم فرا میرسد که مؤمن در آن آرزو میکند که ای کاش او و کسانش در کشتی مینشستند و تسلیم امواج دریا شود بترس بلای شدید و سختی که در خشکی وجود دارد.
(اخرجه نعیم بن حماد فی الفتن و عقدالدرر ص 334)
عن ابیهریرة قال: قال رسول الله(ص): و الذی نفسی بیده لا تذهب الدنیا حتی یمر الرجل علی القبر فیتمرع علیه و یقول: یا لیتنی کنت مکان صاحب هذا القبر و لیس به الدین، الا البلاء.
ابوهریره گوید: رسول خدا(ص) فرمود: قسم به آنکس که جانم بدست قدرت او است دنیا نمیرود تا آنکه مرد بر قبر میگذرد و خود را بخاک قبر بمالد و گوید: ای کاش من بجای صاحب این قبر میبودم و جز بلاء چیزی او را به این کار وادار نکند.
(عقدالدرر ص 336)
عن حذیقة بن الیمان(رض) قال: قال رسول الله(ص): یدرس الاسلام کما یدرس و شی الثوب حتی لا یدری ما صیام و لا صدقة و لا نسک و یسری علی کتاب الله فی لیلة فلا یبقی فی الارض منه آیة و تبقی طوائف من الناس، الشیخ الکبیر و العجوز الکبیرة یقولون ادرکنا آباءنا علی هذه الکلمة: لا اله الا الله فنحن نقولها قال صلة بن زفر لحذیفة: فما تغنی عنهم لا اله الا الله و هم لا یدرون ما صیام و لا صدقة و لا نسک؟ فاعرض عنه حذیفة فرددها علیه ثلاثا کل ذلک یعرض عنه حذیفة ثم اقبل علیه فی الثالثة فقال: یا صلة، تبخیهم من النار، تنجیهم من النار.
بنقل از حذیفة بن الیمان(رض) گفت: حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: اسلام کهنه می‌شود مانند کهنه شدن مانند کهنه شدن پارچه تا آنجا که دانسته نشود روزه و صدقه و عبادتها چیست و در یک شب قرآن کریم (کوچک شمره شود) و در زمین آیهای از آن باقی نماند و طائفههایی از مردم: پیرمردان و پیرزنان گویند: ما پدران ما را دیدهایم که کلمة «لا اله الا الله» میگفتند و ما نیز آنرا میگوئیم. صلة بن زفر به حذیفه گفت: پس لااله الا الله آنها را بینیاز نمیکند در حالی که ندانند روزه و صدقه و عبادتها چیست؟ حذیفه از صله اعراض کرد صله گفتار خود را تکرار نمود و حذیفه اعراض ورزید تا سه بار در بار سوم حذیفه(رض) فرمود: ای صله آنها را از آتش نجات میدهد. آنها را از آتش نجات میدهد.
(اخرجه الحاکم فی مستدرکه و عقدالدرر ص 338)
قال رسول الله(ص): سیأتی زمان علی امتی لا یبقی من القران الا رسمه، و لا من الاسلام الا اسمه، یسمون به و هم ابعد الناس منه، مساجدهم عامرة، و هی خراب من الهدی فقهاء ذلک الزمان شر فقهاء تحت ظل السماء، منهم خرجت الفتنة و الیهم تعود.
رسول اکرم(ص) فرمود: زمانی بر امتم رخ دهد که از قرآن کریم تنها رسم خط آن. و از اسلام فقط اسم آن باقی ماند که از آن تنها نام ببرند و مسلمانان دورترین مردم از اسلام باشند مسجدهایشان بظاهر آباد و معمور دلی از هدایت و حقیقت ویران باشد فقیهان آن زمان بدترین فقیهان در زیر آسمان باشند که فتنه از آنها خارج شود و بسوی آنها برگردد.
(بحار ج 52 ص 191)
پایان پیام/
نظر شما