«بخــــــوان به نام خدایـی که رب ما خلق است»

به گزارش خبرنگار شبستان، بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) یا برانگیخته شدن آن حضرت به مقام رسالت، مهم ترین فراز از تاریخ اسلام بوده و نزول قرآن کریم نیز از این زمان آغاز می‌شود. کلمه بعثت به معنای «برانگیخته شدن» بوده و در اصطلاح به مفهوم فرستاده شدن انسانی از سوی خداوند متعال برای هدایت دیگران می‌باشد.

همانطور که از روایات اسلامی و مطالعات تاریخی برمی‌آید، مسأله بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در ادیان الهی با برخی از خصوصیات و نشانه‌ها، قبل از ظهور آن حضرت، مطرح بوده و بسیاری از اهل کتاب و پاره‌ای از اعراب مشرک نیز با آن آشنایی قبلی داشته‌اند.

اهمیت این مسئله برهیچ کس پوشیده نیست و از این رو در طول تاریخ شاعران فارسی زبان وعرب در این باره داد سخن سر داده اند. زنده یاد محمود شاهرخی ازجمله شاعرانی است که در این باره شعری زیبا سروده است.

غــــنوده کعبه وام القری به بستر خـــــــواب/ ولـــــــــی به دامن غار حرا دلی بی تـــــــاب
نخفته، شب هــــــمه شب، دیده خـدا بینش /ز دیـــــــــــده رفته به دامن سرشک خونینش

بســـــــــــــان مــــرغ شباهنگ ناله سر کرده /بــــــــــــه کــــــوه، نــــاله جانسوز او اثر کرده
دلـــــــــــــش، لبالــب اندوه و محنت و غم بود/بـــــــه کــامش، از غم انسان شرنگ ماتم بود

وجـــــــــود وی هـــــــمگی درد و التهاب شده/ ز آتـــــــش دل خـــــــود همچو شمع آب شده
کــــــــــه پیــــــــک حضـرت دادار، جبرئیل امین / عیـــــــــان بــه منظر او شد، خطاب کرد چنین:

بخــــــوان به نام خدایـی که رب ما خلق است/پــــــــدیــــــد آور انســـان ز نطفه و علق است
بـــــــــــــخوان که رب تو باشد ز ما سوا اکـــرم / کــــــــــــه ره نمود بشر را، به کاربرد قــــــــلم

بــــــه گوش هوش چو این نغمه سروش شنید/ هــــــــــــزار چشمه نـــــــور از درون او جوشید
ز قیــــــد جسم رها شد، به ملک جان پیوست/شـــــــــکست مرز مکان را، به لا مکان پیوست

درون گلشن جانــــــــش شکفت راز وجــــــــود/ گــــــــــــشود بـــــــار در آن دم به بارگاه شهود
بـــــــــــه بـــــزم غیب چو تشریف قربتش دادند/در آن مشـــــــــاهده منشـــــــــور عزتش دادند

چــــــــــو غرقه گشت وجودش به بحر ذات احد غبـــــــــــار میم، بشد زایل از دل احـــــــــمــــد
بــــــــــه بی نشانی مطلق ازو نشان برخاست/ حجــــــــاب کثرت موهوم از میــــــــان برخاست

دوبـــــــــــاره چون به مکان، رو، ز لامــــکان آورد/ امیـــــــــــد و عشق و رهـــــایی به ارمغان آورد
درود و رحـــــــمـــــــــت وافر، ز کردگار قدیــــــــر/ بـــــــــــر آن گزیده یزدان، بــــــــر آن سراج منیر
شاعر : محمود شاهرخی

پایان پیام/