خبرگزاری شبستان: گویا دیگر عادت شده است؛ وعده هایی که داده می شود و به جایگاه عمل نمی رسد، اما این بار فرق می کند؛ قرار بود بنای یادبود "ننه علی" تا چهلم این بانو و مادر بزرگوار احداث شود اما اربعین بانو "ننه فتح‌اللهی"یا همان ننه علی خودمان گذشت وعده پشت وعده؛ گفتند تا ولادت حضرت فاطمه (س) بنای یادبود دیگر احداث می شود، گذشت و هنوز خبری نیست از احداث این بنا....
سال هاست می شنیدیم و می دیدم؛ مادری در بهشت زهرا در آلونکی درویشی اما با یک دنیا عشق و انتظار زندگی می کند و در کنار فرزند شهیدش قربانعلی رخشانی مهماندوست روزهایش را می گذراند؛ ستودنی بود عشق مادر به فرزند ...
آری؛ این عشق آنقدر ستودنی بود که وقتی امام راحل مطلع شدند مادر شهیدی پس از شنیدن خبر شهادت فرزندش زیر شکنجه های ساواک در اهواز، از تهران رهسپار این شهر شده است و در کنار قبر فرزندش روزها را می گذراند دستور داد؛ این شهید را به بهشت زهرا منتقل کنند؛ این شد که ننه علی از سال 1357 تا1378 در بهشت زهرا در آلونکی همدم پسر شهیدش شد.
ننه علی در چند سال اخیر به دلیل کهولت سن دچار آلزایمر شده بود و در خانه دخترش مراقبت می شد اما الونکی که نماد عشق، ایثار و فداکاری یک مادر به فرزند بود همچنان در این سال ها بنا بود....
اما با غروب و آسمانی شدن ننه علی در دوم اسفند ماه سال گذشته فاجعه ای رخ داد؛ سازمان بهشت زهرای تهران در کوتاهترین زمان و در عملی عجولانه خانه 20 ساله این مادر شهید را که روی قبر فرزندش بنا کرده بود تخریب کردند!!
این اقدام بهشت زهرا موج اعتراضات مردمی و رسانه ها را به همراه داشت که در طی آن جلسات مشترک بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ و سازمان بهشت زهرا (س) طرح بنای یادبود «ننه علی» مادر شهید «قربانعلی رخشانی مهماندوست» که به گفته توکلی رئیس سازمان بهشت زهرا (س) قرار بود همزمان با چهلمین روز درگذشت ننه علی بر مزار او ساخته شود، در جلسه یکشنبه 3 اردیبهشت ماه به تصویب رسید که همزمان با ولادت بی بی دو عالم حضرت فاطمه (س) ساخته شود اما روزها گذشت از اربعین این نمونه عشق و ولادت بانوی دو جهان اما باز هم خبری نشد ....
ایثار، فداکاری، عشق و مهربانی، ایستادگی و استقامت واژه هایی هستند که در جایگاه عمل سرمایه های معنویی و آینده یک کشور را تضمین می کند و تک تک این واژه ها الگو و نمادیی برای تک تک افراد جامعه می توان باشد؛حال ننه علی با تمام سادگی همه این واژه ها را یکجا داشت،راه شهادت، ایثار عشق و مهربانی را باید از ننه علی ها آموخت؛ننه علی حتی اگر نمادی هم نداشته باشد در تارک تاریخ می درخشد اما می ماند وعده هایی که یک عده می دهند و کاش در عمل هم اینگونه بودند ....
سخن آخر این گزارش را از زبان نویسنده کتاب "اینجا آلونک ننه علی است" می گوییم: مبادا که غبار روزمرّگی و پرداختن به امور غیر ضرور، ما را از مسیر اصلی خدمت به « شهدا » و « خانواده های معزز آنان » به وادی « غفلت » بکشاند و در زمره « زیانکاران » محضر الهی قرار بگیریم . به فرموده امام راحل (ره) باید بپذیریم که ؛ « عالم محضر خداست ، در محضر خدا معصیت نکنیم ».
پایان پیام/
نظر شما