ماجراهای اکران پر حاشیه نوروز 90 گویا همچنان ادامه دارد و قرار نیست کشتی سینما در آرامش به راهش ادامه دهد.آخرین پرده آن بیانیه اتحادیه تهیه کنندگان خطاب به رییس حوزه هنری در اعتراض به حرفهای او بود که گفت پانزده فیلم که به تشخیص او مساله دار هستند،در سینماهای حوزه اکران نخواهد شد.
اما مساله اینجا است که خود حوزه هنری را می توان از سازمانهایی که دانست که کم کاری آن باعث تولید اینگونه آثار در سینمای ایران شده.حوزه که در سالها نه چندان دور از تولید کنندگان اصلی سینمای ایران به خصوص در حوزه آثار دفاع مقدس بود،با کم کاری خود فرصت به تولید آثاری داده که به زعم آقای مومنی مساله دارند،اما آیا ایشان نمی داند باید تعداد مشخصی فیلم در هر سال تولید و اکران شود تا چرخ اقتصاد سینما بچرخد و وقتی حوزه خودش در این زمینه کم کار است،دیگران وارد گود می شوند؟
از سویی این سوال هم پیش می آد که تا چه حد می توان فیلمی را که با مجوزهای قانونی صادره از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ساخته شده به قدری مساله دار دانست که به قول جهان بیگلری مدیر سازمان سینمایی سوره«ادامه روند موجود و نمایش آثار ضدارزش و غیراخلاقی به‌واقع کیان سینمای نجیب ایران اسلامی را به مخاطره خواهد انداخت و موجب تشدید کاهش مخاطبان سینما خواهد شد».قطعا اگر فیلمی با این شرایط به ساختمان بهارستان می رفت با مجوز از آنجا بیرون نمی آمد و این حرفها قطعا جز تضعیف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی،هیچ تاثیری ندارد.
البته نباید این نکته را هم از نظر دور داشت که حوزه هنری مهمترین ابزار حمایت از سینماها یعنی سالنهای اکرانی را هم که در اختیار داشت به خوبی نگهداری نکرده.تعداد معدودی از سینماهای حوزه جزء سینماهای بازسازی شده است و مخصوصا در شهرستانها،اکثر این سینماها تعطیلند.تقصیر این وضع که بزرگترین ضرر را در نتیجه عدم اکران متوجه سینما می کند،تنها متوجه حوزه هنری است که سیاستهای اکرانش تنها به ضرر سینما است.
در هر حال حوزه هنری باید با تامل بیشتری در مورد نمایش آثار سینمایی تصمیم گیری کند تا سینما نهایتا به سمت مطلوبی کشیده شود.ولی ادامه این سیاست عدم نمایش آثار،در نهایت چیزی جز ضرر را نصیب سینمای ایران نخواهد کرد.
پایان پیام/
نظر شما