امامت میانی، مرجعیت اخلاقی جامعه است/ ورود امام محله به مسائل، حجم مراجعات قضایی را کاهش می‌دهد

خبرگزاری شبستان، گروه مسجد و کانون های مساجد: حجت الاسلام ترابی گیلانی در نشست «تبیین نظریه امامت در مقیاس میانی» با اشاره به اشکال مطرح شده از سوی دکتر کدیور درباره مسئله امامت در کتاب «تاملی در مسئله ولایت»، اظهار کرد: مسئله مطرح شده تنها ناظر بر بحث امامت کلان است در حالی که درباره امامت میانی صحبتی نشده است. امامت میانی تعینی و شغل نیست بلکه شانیت داشته و پذیرفته شده از سوی مردم است.

مدیر آکادمی اسلام شناسی اروپا در کشور آلمان با بیان اینکه عالی‌ترین مصداق حکمرانی مردمی امامت میانی است، خاطرنشان کرد: امامت میانی نه از جنس شاهنشاهی و نه از جنس انتصاب است.

وی با اشاره به اینکه امامت میانی آنطور که باید در جامعه تبیین نشده است، افزود: امامت میانی اساسا قضیه حکمرانی مردمی است یعنی مردم به کسی شأنیت امامت می‌دهند و امامت محله و جماعت تعینی است و از سوی مردم انتخاب و پذیرفته می‌شود و نگاه ما به امامت با مسئله سکولار تقابل دارد زیرا دین باید در جامعه پیاده شود.

وی با بیان اینکه نظام امامت یک نظام جامع است، گفت: نگاه ما به امامت تکویتی است و هنگامی که از نظام امامت حرف می‌زنیم درواقع از یک مسئله سیاسی صحبت می کنیم و اینکه دین و امامت در سطح کلان چگونه باید در سطح جامعه و به تک تک انسان ها تسری یابد.

ترابی با بیان اینکه برای شرح وظایف امام محله باید ابتدا درباره معصومیت امام بحث و تبیین انجام شود بیان کرد: برخی فتواهای متفاوت باعث ایجاد درگیری بین مردم می‌شود اما اگر قرار باشد که با امامت میانی ایمان مردم ضعیف شود نه تنها باید حکومت را از دینداران بگیریم بلکه مرجعیت دینی نیز از بین می رود و باید از امامت میانی دست بکشیم درحالیکه این استدلال ضعیف است و نمی توان به آن استناد کرد‌.

وی با بیان اینکه هر جا نظام امامت مفقود شود نظام سکولار روی کار می آید که نسبت به ارزش های دینی بی تفاوت است، افزود: یا نظام دینی داریم یا سکولار و لائیک و این موضوع در بحث پوشش نیز وجود دارد به طور مثال جین و کراوات برآمده از فرهنگ غرب است درحالی که لباس‌های ایرانی برآمده از فرهنگ دینی است و هر فرهنگی لباس خود را تولید می‌کند که این موضوع از نظر دیرینه شناسی و فرهنگی نیز پذیرفته است.

ترابی با اشاره به اینکه اعتقادات دینی ما را به سمت یک سبک زندگی خاص هدایت می کند، تصریح کرد: اگر در زندگی شخصی نگاه دینی داریم تمام مسائل ما نیز طبق اصول دینی تعریف می شود و اگر فکر انسان بر اساس فلسفه دینی شکل بگیرد سبک زندگی وی نیز دینی می شود در غیر این صورت به سمت سبک زندگی غربی و اومانیسم می رود.

وی با بیان اینکه اگر در جایی خلا امامت دینی داشته باشیم سکولار جای آن را پر می‌کند، اضافه کرد: اگر فرهنگ دینی و اسلامی بر متن زندگی و محل و جامعه حاکم نباشد، فکر و عمل سکولار جای آن را پر می کند و راه دیگری نیز وجود ندارد.

ترابی با اشاره به اینکه باید مسئله نظام امامت در نقاط میانی را تعریف کنیم تا از امانیسم در امان باشیم، گفت: عالم دینی مشکلات مردم و برنامه های خود را بر اساس دین حل و فصل می کند در حالی که در تقابل با این تفکر، نیازمندی به عالم دین مطرح می شود یعنی کسی که در دانشگاه درباره دین درس خوانده و نسبت به دین آگاهی دارد اما التزام عملی به آن ندارد در حالی که جامعه ما نیازمند عالم دینی و کسی که در حوزه درس خوانده و زندگی خود را بر مبنای تعالیم دینی و سبک زندگی اسلامی قرار داده است، می باشد.

مدیر آکادمی اسلام شناسی اروپا در کشور آلمان ادامه داد: مشکل فعلی جامعه ما این است که امامت میانی و نقش عالمان دینی در زندگی مردم حذف شده و به جای آن تفکر سکولار روی کار آمده است لذا حجم مشکلات روز به روز بیشتر می شود.

وی با اشاره به وظایف امام میانی بیان کرد: وظیفه امام هدایت است و در عین حال می توان وظیفه هدایتی وی را به جزئیات بیشتر تحلیل کرد از این رو، یکی از وظایف امامت میانی، مرجعیت علمی است یعنی امام باید آشنایی کامل با قرآن و روایات داشته باشد و بتواند اجتهاد و استنباط به دین کند و به خزانه جواب‌های دینی دسترسی داشته باشد.

ترابی خاطرنشان کرد: امامت میانی همواره مرجعیت اخلاقی جامعه است و دیگران به سیره و روش و اخلاق او مراجعه می کنند.

وی خاطرنشان کرد: مرجعیت قضایی از دیگر وظایف امام میانی است و اگر مسائلی مانند ازدواج و طلاق به امام محله ارجاع داده شود حجم زیادی از مراجعات به دادگاه ها کاهش یافته و این مسائل نیز زودتر و راحت تر نتیجه داده و حل می شود زیرا طبق تجربه های به دست آمده نیز هر جایی که امام محله برای حل مشکلات زندگی مردم ورود کرده، آمار طلاق نیز کاهش یافته است.