دکتر محمدمهدی فرقانی، استاد ارتباطات نیروهای انسانی هر رسانه‌ای را سرمایه آن رسانه دانست و به خبرنگار شبستان گفت: چندین سال پیش یکی از سرمایه‌داران آمریکایی یک مؤسسه قدیمی مطبوعاتی در حال ورشکستگی در آمریکا را به قیمت بالا خرید. از وی انتقاد کردند که چرا این همه پول را صرف مؤسسه بی‌ارزش کرده است و این سرمایه‌دار جواب می‌دهد که پولش را بابت فضای فیزیکی و ابزار و امکانات نداده است بلکه آن را برای آدم‌هایی با 30 و 40 سال سابقه صرف کرده است، آدم‌هایی که سال‌ها هزینه صرف پختگی آنها شده و به سادگی قابل تکرار نیستند. افراد آن مؤسسه که گمان می‌کردند به زودی اخراج می‌شوند با نگاه متفاوت صاحب جدید مؤسسه روبرو شدند. این واقعیت تاریخی نشان می‌دهد که نیروهای انسانی هر سازمان، سرمایه آن سازمان هستند.
به گفته فرقانی، سال‌ها طول می‌کشد که هزینه‌ای به پای فردی ریخته شود تا آزمون و خطا کند و مجری ماهری شود. زمان طولانی می‌خواهد که مردم با رفتار و گفتار یک مجری آشنا شوند و با وی یک رابطه صحیح و اعتمادآمیز برقرار کنند.
وی معتقد است، رسانه با کمک عوامل انسانی باتجربه می‌تواند بر مخاطب اثر بیشتری بگذارد، مخاطبان بیشتری جذب کند و پایگاه اجتماعی وسیع‌تری پیدا کند.
این استاد ارتباطات با ابراز تأسف از اینکه در کشور ما شهرت و محبوبیت ضد ارزش تلقی می‌شود، تصریح کرد: در کشور ما برعکس سایر کشورها تا کسی شناخته می‌شود، به شهرت می‌رسد و یا محبوبیت بدست می‌آورد، کنار گذاشته می‌شود و این مسئله درست عکس نگرش توسعه است.
فرقانی خاطرنشان کرد: من موافق چهره‌پردازی و قهرمان‌سازی نیستم. رسانه‌ها در مورد چهره کردن آدم‌ها و حتی ساختن چهره کاذب از برخی افراد نقش دارند.
این محقق ارتباطات تجربه، سابقه، شناخته‌شدن، محبوبیت‌داشتن و مورد اعتماد بودن مجریان را سرمایه صدا و سیما ذکر کرد و افزود: رسانه نباید سرمایه‌اش را از دست دهد وگرنه رابطه رسانه با مخاطب مخدوش می‌شود و این مسئله شامل همه رسانه‌ها است، حتی روزنامه، چه برسد به رسانه‌ای همچون تلویزیون که مخاطبان با چهره و حرکات و سکنات مجریان روبرو هستند. در رسانه‌های مکتوب حتی نام اشخاص و عکس‌ها بر مخاطب اثرگذارند.
فرقانی با تأکید بر لزوم حفظ ارزش و جایگاه نیروی انسانی چه در رسانه‌ها و چه در سازمان‌های اداری تصریح کرد: متأسفانه کسی که سال‌ها تجربه و ممارست در یک حوزه اعم از مدیریتی و غیرمدیریتی دارد را به راحتی با یک آدم صفر کیلومتر جابجا می‌کنیم بدون اینکه به هزینه‌های وارده این عمل بر جامعه و کشور فکر کرده باشیم و این نشان‌دهنده یک نگرش توسعه نیافته است.
پایان پیام/
نظر شما