پوشيدگي در عين زيبايي، مهمترين ويژگي لباس هاي ابتدايي است

دريازندي طراح پارچه و لباس و کارشناس ارشد مردم شناسي ضمن بيان اين مطلب به خبرنگار شبستان گفت: ويژگي پوشيدگي ريشه بنيادي در بخشي فرهنگ خصوصاً درميان ايراني دارد که از اصل حيا و وقار ريشه مي گيرد.

وي افزود: اين نوع بافت اعتقادي را مي توان در خاطرات باقي مانده از نسل هاي گذشته نيز مشاهده کرد. زنان و مردان ايراني با اين اعتقاد، حتي خود را از محارم نيز مي پوشاند و چارقدهايشان را هيچ گاه از خود دور نمي کردند .حفظ پوشش موضوعي بوده که نسل ها در ميان ايرانيان پررنگ باقي مانده است موضوعي که در عين حفظ ويژگي هاي اعتقادي بر زيبايي، تنوع و اصالت طرح و نقش نيز تکيه دارد.

زندي اظهار کرد: پوشش ايرانيان پس از صفويه شکل خاصي يافت و ويژگي هاي منحصر به فردي پيدا کرد. به عنوان مثال چادر از همين دوران به عنوان لباس ملي بانوان مطرح شد اما آنچه مهم است تحقيق درخصوص لباس زنان کمتر از مردان انجام شده است دست نوشته، عکس ها و هر آنچه از گذشته به جاي مانده است بيش از هر چيز به معرفي پوشاک مردان پرداخته است.

وي در ادامه با اذعان به تاثير طبقه مرفه در رواج پوشاکي خاص در جامعه گفت: اصولاً آنچه از پس پرده آثار و نشانه هاي باقي مانده مشهود است لباس ايرانيان داراي نقش و نگارها پارچه هاي دست باقته و دوخت هاي خاصي بوده است که در ميان طبقه مرفه و غيرمرفه تفاوت هايي در آن مشاهده مي شده است.اصولاً در کشور ما مدها، از داخل حرمسراي شاهي به جامعه راه پيدا مي کرده و هر چه به طبقه پايين تر اجتماع مي رسيديم، .پارچه هاي کم بهاتر و ساده تري براي آن استفاده مي شده است.

اين هنرمند تاکيد کرد: آنچه مسلم است امروزه حتي در دورافتاده ترين نقاط کشورمان فرهنگ پوشاک ايراني به فراموشي سپرده شده است و هيچ حامي دلسوزي نيز براي آن وجود ندارد. آنچه نيز در بازار به عنوان لباس ايراني به فروش مي رسد عموماً به دليل امکانات کم و محدود به توليداتي غيراصيل و نامرغوب تبديل شده است.

زندي افزود: در هر رشته اي از هنر پديده اي به نام مافيا قدرت وجود دارد که به دليل در دست داشتن ثروت، تمامي امکانات از جمله ابزار تبليغات را به دست داشته است. به عنوان مثال شرکت"بنتون" که يکي از بزرگترين مراکز فروش البسه خارجي به شمار مي رود، مربوط به کشور ايتاليا است و زماني حتي مجوز فروش در ايران را نداشت اما امروزه و با استفاده از کانال هاي خاص به يکي از پرطرفدارترين شرکت هاي فروش لباس تبديل شده است و هر چند روز يک بار از طريق حتي پيامک به تبليغات مي پردازد.

اين طراح خاطرنشان ساخت: آنچه مسلم است هزينه هاي هنگفت نبض بازار را به دست مي گيرند و خارج شدن از اين ورطه جز با حمايت هاي مستمر بخش فرهنگي مسير نيست اگرچه تلاش هاي کم جان و بي رقم اين بخش بيش از هر چيز به نفع همان مافياي مذکور تمام شده است.

وي در ادامه تغيير سريع مديريت ها، عدم دلبستگي مسئولان به موضوعات ياد شده و بي ثباتي فعاليت هاي فرهنگي را معضلات گريبانگير فرهنگ و هنر عنوان کرد و گفت: به عنوان مثال، ميراث فرهنگي به عنوان يکي از مهمترين بخش هاي دست اندرکار اين موضوع در فراخواني از همه طراحان لباس دعوت مي کند تا براي لباس فرم کارکنان اين مرکز طرحي ايراني ارايه دهند اما مي بينيم اين فرمها تنها هفته اي بر تن کارکنان آن ديده شده و به راحتي فراموش مي شود .فعاليت هاي ديگر فرهنگي نيز به همين شکل است زماني تب لباس هاي اصيل و منطبق با فرهنگ ايراني بالا گرفته بود اما اين تب نيز به زودي زايل شد و آنچه باقي ماند رواج لباس هاي کم ارزش با بهايي ارزان به توليد کشور چين در بازار بود که فقط به اين عرصه ضربه بيشتري زدند.

اين مردم شناس در پايان گفت: آنچه امروز بر سر پوشاک زيبا و اصيل ايراني آمده است، مساله اي تازه نيست. اين موضوع همچنين در معماري، نقاشي و ساير هنرهاي ايراني نيز به خوبي مشهود است خانه هاي سنتي که بخشي از خاطره ملي ما را در خود دارند به راحتي آوار شده و جاي خود را به برج ها مي دهند بي آنکه اثري از آن اصالت در سازه هاي جديد باقي مانده باشد. حرف زدن درباره هنر و فرهنگ ايراني همچون صحبت درباره مرده اي است که سالها در گور خود خوابيده و ديگر زنده نخواهد شد اما با اين حال هر فرد براي خود مي تواند تا حدي ارزش هاي فرهنگي اش را حفظ کند. شايد گاهي همرنگ جماعت نشدن بهتر از همسويي با افکار عمومي باشد.