به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، هفته وحدت، یادآور ولادت رسول خوبی‌ها حضرت محمد(ص) آخرین فرستاده پروردگار است، پیام‌آوری که وحدت امت اسلامی را از راهبردهای بنیادین اقتدار امت اسلامی در تمام زمان‌ها و مکان‌ها دانسته و اقتدار و عزت جامعه نو پای اسلامی در عصر رسالت به خاطر وحدت و راهکارهای ارایه شده از طرف پیامبرخاتم(ص) بود.روزهای ۱۲ تا ۱۷ربیع الاول را به عنوان هفته وحدت نامگذاری کرده اند، آرمانی بزرگ و قابل ستایش که در صورت تحقق پیامدها و نتایج مطلوبی را به دنبال خواهد داشت. منشأ این اقدام برپایه روایاتی است که در خصوص زادروز نبی مکرم اسلام(ص) مطرح شده و به سبب آن پیروان مذاهب اسلامی با اعتقاد به یکی از این ۲ روز با برپایی جشن و سرور و شادمانی، ارادت خود را به ساحت مقدس و متعالی پیامبر اعظم(ص) ابراز می دارند. لذا در این خصوص با حجت الاسلام «ابراهیم بهاری»، کارشناس مذهبی گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.
در خصوص اقتصاد خانواده پیامبر اسلام توضیح دهید؟
یکی از مباحث کلیدی، شناخت سیرة اقتصادی معصومان است که در این میان، چگونگی کسب در آمد و هزینه کردن آن در زندگی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ لذا این موضوع را در سیرة فردی و خانوادگی پیامبر (ص) مورد بررسی قرار می دهیم. زندگی 63 سالة پیامبر (ص) را اگر به سه دورة « کودکی و نوجوانی » ، «تشکیل خانواده» و «پیامبری و «حکومت» تقسیم کنیم، منبع تأمین مخارج زندگی حضرت ، بدین قرار خواهد بود:ارث پدری و حمایت مالی عمویش ابوطالب البته آن حضرت در این سنین، گوسفندان خود و عشیره اش را به چراگاه می برد و به امر «چوپانی» اشتغال داشت، و زمانی هم همراه عمویش و نیز در کاروان تجاری خدیجه به کار «تجارت» مشغول شد.
ثروت همسرش حضرت خدیجه
در دورة جاهلیت ، حضرت خدیجه بانوی ثروتمند قریش کاروان های متعدّدی به مناطق گوناگون می فرستاد. وی بعد از ازدواج با حضرت محمّد تمام دارایی خود را به ایشان بخشید و آن حضرت هم تا پایان عمرش از حمایت های معنوی و مادّی امّ المؤمنین خدیجه ستایش و تجلیل می کرد.بر اساس حکم قرآنی (انفال/41) یک پنجم سود خالص درآمد سالیانه و امور دیگر با شرایط ویژة فقهی به خداوند، پیامبر و سادات نیازمند، تعلّق دارد که البته حضرت از حقّ خدادادی اش ( سهم معصوم ) هم کمتر استفادة شخصی می برد.
آیا پیامبر اسلام در جنگ های صورت گرفته سهمی از غنائم جنگی برای خود بر می داشت؟
پیامبر هم در « غزوات» بسان یک رزمندة معمولی، از غنائم جنگی سهم می برد در هنگام تقسیم درآمد حکومتی، پیامبر همچون یک شهروند جامعة اسلامی و به طور مساوات، سهمیة خود و خانواده اش را جدا می کرد؛ گرچه باز هم در مواقعی سهم خود را به «نیازمندان» اختصاص می داد.
میراث مادّی و مالی حضرت، چه موارد و مبالغی بوده است؟
اصحاب و برخی از سران قبائل و رؤسای کشورها ( همانند پادشاه حبشه و قیصر روم ) هدایای گوناگونی به خدمت پیامبر تقدیم می کردند و یا به میزبانی آن حضرت، مفتخر می شدند؛ چنان که آن حضرت می فرمود: اگر شانة گوسفندی به من هدیه دهند، می پذیرم و اگر دعوتم کنند، اجابت می کنم، اگر مؤمنی به خوردن یک ذراع گوسفند دعوتم کند، می پذیرم و اگر مشرک یا منافقی شتری بکشد و دعوتم کند، قبول نمی کنم.
حال، ممکن است این پرسش مطرح شود:« میراث مادّی و مالی حضرت، چه موارد و مبالغی بوده است؟» امام صادق (ع) در این زمینه می فرماید : وقتی پیامبر رحلت کرد، از خود دینار، درهم، غلام، کنیز، گوسفند و شتری به جا نگذاشت مگر شتر سواری خود را. و چون به رحمت الهی واصل شد، زرهش نزدیک یهودی از یهودیان مدینه برای بیست صاع جو، که برای نفقة خانواده اش از او قرض گرفته بود، در گرو بود.
پیامبر اعظم در طول زندگی پر برکتش برای رفع نیازهای اوّلیة خود و خانوادهاش از کم ترین امکانات بهرهمند بود «و کان خفیف المؤنة»به برخی از این موارد، گذرا میپردازیم. در گفتار برخی از امامان و صحابه آمده است که پیامبر هرگز نان گندم نخورد و از نان جوین هم هرگز به اندازه سیر شدن، تناول نکرد، سه شب پشت سر هم از نان جوین سیراب نشد.
حضرت از هر نوع غذایی که خدا برایش حلال کرده بود، با خانواده و خدمتکارانش می خورد خرما و آب، بیش ترین خوراکش بود و کان یعصّب الحجر علی بطنه من الجوع ....؛ پیامبر گاهی از شدّت گرسنگی، بر شکم خود سنگ می بست . هر طعامی برایش حاضر می کردند، می خورد ابن عباس میگوید:
«چه بسا پیامبر چند شب گرسنه می ماند و برای آن حضرت و خانوادهاش غذای شب پیدا نمی شد.آن حضرت خود نیز می فرمود: « یک ماه چنان سپری شد که من و بلال، جز چیزی که زیر بغل بلال نهان میشد و میآورد، غذایی نداشتیم.»
امام باقر در هنگام بیان خوراک ساد پیامبر چنین می فرماید : البته من نمی گویم که پیامبر چیزی برای خوردن پیدا نمی کرد؛ بلکه گاهی به یک مرد، صد شتر میبخشید. پس اگر آن حضرت دلش می خواست بخورد، هر اینه می توانست بخورد.»
امام باقر در ادامه بیان می کند که : جبرئیل سه بار، کلید گنج های زمین را به پیشگاه رسول خدا تقدیم کرد؛ امّا حضرت از پذیرفتن آنها خودداری نمود تا همواره در برابر پروردگارش، فروتنی و تواضع داشته باشد.
در خوراک و پوشاک، از غلامها و کنیزان خود، برتری نمی جست.حضرت میفرمود :«من تا هنگام مرگ، از پنج چیز دست برنمیدارم ... پوشیدن لباس پشمینه وجنس لباس حضرت، از پنبه بود و در حال ضرورت، از لباس پشمی و موئی استفاده میکرد.عبای کهنة وصله داری داشت که گاهی آن را به تن می کرد و می فرمود:«إنّما أنا عبد ألبس کما یلبس العبد؛من بندگانم و همچون لباس بندگان می پوشم.حضرت به ابوذر می فرمود: من، لباس خشن و زبر میپوشم.
نظر شما