پرونده یک ساله جنایات آل خلیفه در بحرین

بیش از یک سال از قیام مردمی در بحرین که حدود 70 درصد از جمعیت ششصد و سی و سه هزار نفری آن را شیعیان تشکیل می دهند می گذرد ، قیامی که برای از بین بردن فساد و دیکتاتوری آل خلیفه در این کشور به رهبری شیعیان آغاز شد اما پاسخ آن جز گلوله ، دستگیری و شکنجه مردم بی گناه چیز دیگری نبوده است.
اگر چه بحرینی ها تا کنون در برابر جنایت های آل خلیفه مقاومت خود را از دست نداده اند اما در طرف دیگر حاکمان ظالم بحرین بدون توجه به خواسته های مردم که به طور مسالمت آمیز بیان شده است هر روز به اقدامات خشونت آمیز خود علیه مردم افزوده است.
اما گناه بحرینی ها چیست که به جای دریافت پاسخی مناسب از سوی سردمداران باید هر روز شاهد مرگ عزیزان خود باشند ؟ مگر غیر از این است که آنها برای از بین بردن خفقان و برقراری دموکراسی در کشورشان قیام کردند؟
شیعیان بحرین به جز ریشه کن کردن رفتارهای تبعیض آمیز در حکومت آل خلیفه چه می خواهند که اینگونه باید قتل عام و یا شکنجه شوند.
وقتی خاندان پادشاهی بحرین با حیله و نیرنگ و با کمک اربابان غربی و آمریکایی خود اندیشه تغییر بافت جمعیتی این کشور برای کمرنگ کردن تاثیر شیعیان را در سر پرورانده و سپس اقدام به عملی کردن آن می کنند چرا باید انتظار سکوت از سوی مردم داشته باشند.
اعتراض به نابرابری ها و نبود دموکراسی و آزادی بیان و اصلاحات ضعیف در بحرین چگونه جرمی تلقی می شود که مردم بحرین باید از دست دادن جان خود بهای آن را بپردازند.
در اعتراضات مردمی بحرین که از روز 25 ژانویه سال گذشته میلادی آغاز شده است صدها نفر از مردم بحرین جان خود را از دست داده اند و تنها صلیب سرخ اخیرا از کشته شدن 12 نفر بر اثر استنشاق گازهای سمی خبر داده است اما هیچ مقامی در این کشور پاسخگوی از دست دادن جان آنها نیست.
زندان های آل خلیفه در این روزها پر از زندانیانی است که به خاطر ابراز عقاید خود مجبورند سکوت طاقت فرسای زندان و شکنجه های سخت را تحمل کنند.
گزارش ها حاکی از آن است که تا کنون بیش از 10 نفر فعالان بحرینی بر اثر شکنجه های سخت در زندان های آل خلیفه به شهادت رسیده اند اما آنها که در راس قدرت قرار دارند با تظاهر به اینکه در حال انجام اصلاحات در کشور هستند سعی در پوشاندن همه این حقایق دارند.
حتی پزشکانی که به معالجه مجروحان بحرینی می پردازند نیز از کزند ظلم وجور دستگاه آل خلیفه در امان نیستند ؛ آنها نیز در زندان ها تحت شکنجه قرار می گیرند و حکم اعدام و یا حبش برای آنها صادر می شود.
تا کنون 13 پزشک در بحرین به 15 سال زندان و دو نفر دیگر نیز به ده سال زندان محکوم شده اند که در میان آنها زنان نیز دیده میشوندو بقیه هم در انتظار احکام ناعادلانه آنهایی هستند که سخت بر مسند قدرت تکیه زده اند.
همچنین کمیته حقیقت یاب آل خلیفه در بحرین که هیچ اقدامی در جهت انجام وظیفه خود انجام نداد تنهابا بررسی دوره کوتاه دو ماهه در بحرین از 1800 مورد نقض حقوق بشر و از جمله شش مورد تجاوز به عنف درزندان های این کشور خبر داد.
اما ای کاش جنایت های آل خلیفه به همین جا ختم می شد ، قتل عام انسان های بی گناه جرم کوچکی نیست که در کنار آن نوکران غرب و آمریکا به ویران کردن مساجدی که مامن هر مسلمان است می پردازند.
بیش از 40 مسجد از ابتدای قیام های مردمی در بحرین تخریب شده اند که به گفته گرو های اسلامی چنین تخریب گسترده مساجد از صدر اسلام تا کنون بی سابقه بوده است.
همه این اقدامات خشونت آمیز تنها برای این است که آل خلیفه نمی خواهند از قدرتی که مدت های مدیدی است طعم آن را چشیده اند دست بردارد اما تاریخ نشان داده است که در هیچ جای جهان و در هیچ دوره تاریخی ظلم ماندگار نبوده است و آل خلیفه نیز مانند همه حکومت های دیکتاتوری در جهان که روزی سقوط کرده اند باید منتظر فنای خود در آینده ای نزدیک باشد.