دل نامه ای برای شب نوزدهم ماه مبارک رمضان

نخستین شب از لیالی قدر در دومین سال بحران کرونا، با سوز و گدازهای عارفانه، نجواهای عاشقانه و تفکرات سازنده سپری شد و زهی سعادت به آنان که در طلوع فجر خواندند« چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی؛ آن شب قدر که این تازه براتم دادند»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از کرمان؛ نخستین شب از لیالی قدر با برگزاری مراسم توأم با رعایت دستورالعمل های ویژه این شب ها که از سوی ستادملی کرونا ابلاغ شد؛ در مساجد، حسینه ها، تکایا و در مرکز استان به صورت ویژه در گلزار شهدا و مصلی امام علی علیه السلام برگزار و عده ای نیز با شب زنده داری و مناجات در منازل خود، حسینیه خانگی برپا کردند.

 

فعالیت های گسترده در فضای مجازی با رد و بدل کردن پیامک های مختلفی که حکایت از فضیلت و جایگاه شب قدر دارد؛ درخواست دعا از دیگران در این شب ها، ارسال کلیپ های کوتاه، تصاویر، فایل های صوتی و...که همه و همه زمینه توجه به چنین شب های با فضیلتی را فراهم می کند؛ بخشی از تلاش های افراد مختلف برای ایجاد انگیزه بیشتر جهت بهره برداری از لیالی قدر است.

 

 

بحران کرونا و اخبار غم انگیز آن، دوری طولانی مدت از زیارت های همیشگی ائمه اطهار و امامزادگان، اضطراب های مختلف و...همه و همه بهانه ای برای تضرع بیشتر در شب های قدر است.

 

 

جدای از اعمال شب قدر و خواندن ادعیه ای از جمله جوشن کبیر که بیشتر شهرت دارد؛ عده ای هم این شب ها را به تفکر و تأمل می پردازند؛ گذشته را ارزیابی و آینده را ترسیم می کنند اما آنچه مهم است اینکه در همه دورنماهایی که آدمی برای خویش متصور است؛ همراه شدن«توفیق الهی» شرط است که «وما توفیقی الا بالله» 

 

به نظر می رسد توسل به ائمه اطهار و واسطه قرار دادن ایشان، سهم مهمی در جلب توفیقات الهی داشته باشد و از این رو است که در قرآن به سر شب قدر، پس از گفتن «بک یا الله»، سپس یک به یک ذوات مقدسه را می خوانی به امیدی که تو را اجابت کنند و شاید زبان حال هر یک از ما این باشد که «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ... وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ (سوره مبارکه ضحی» که همه ما ایتام امام عصر عجل الله تعالی هستیم.

 

 

مرحوم آیت الله صفایی حائری در باب لیلة القدر می فرماید« و نکته این است که «لیلة القدر» می گویند؛ نه «یوم القدر» در دل تاریکی ها و در بطن حادثه ها است که تو باید طرح فردا را بریزی و در طلوع فجر، همراه فرشته ی نازل شب قدم برداری.»

 

طبق نقل بزرگانی از جمله مرحوم آیت الله حائری شیرازی، دریافت فیوضات شب قدر بسته به ایمان و باور انسان ها است؛ شخصی در یکی از جنگ های امیرالمؤمنین، دست او قطع شد و با این حال به مبارزه ادامه می داد، حضرت او را از میدان جنگ صدا کرد و سپس زیر لب زمزمه ای کرد که به اذن خدا، دست قطع شده آن رزمنده پیوند خورد و خوب شد؛ او از حضرت سئوال کرد چه خواندید؟ حضرت فرمود: حمد! او با تحقیر گفت: حمد؟! (یعنی با یک حمد این دست درست شد؟) به محض گفتن این حرف دست او مجدد قطع شد.

 

 

 

 

یکی از ضرورتی ترین و مهمترین دعاهایی که شاید در حق یکدیگر می توان کرد، رسیدن به تفکرهای جریان ساز در زندگی است؛ تفکراتی که گفته اند یک ساعت آن از هفتاد سال عبادت برتر است؛ اندیشه ها و افکاری که انسان را در خدمت اهداف والای آفرینش قرار داده و اراده او را برای پیمودن مسیر بندگی مصمم کند و الا شب تا به سحر قرآن بر سر گرفتن و تسبیح در دست داشتن و دعا را لقلقه زبان کردن چه سود اگر همچنان در راه مانده باشیم؟

 

 

دوش وقت سحر از غصّه نجاتم دادند

واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 بیخود از شعشعهٔ پرتو ذاتم کردند

باده از جام تجلیّ صفاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

آن شب قدر که این تازه براتم دادند

 بعد ازین روی من و آینهٔ وصف جمال

که در آنجا خبر از جلوهٔ ذاتم دادند

 من اگر کام روا گشتم و خوشدل چه عجب

مستحق بودم و اینها بزکاتم دادند

هاتف آنروز بمن مژدهٔ این دولت داد

که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

 این همه شهد و شکر کز سخنم می ریزد

اجر صبری است کزان شاخ نباتم دادند  
 همّت حافظ و انفاس سحرخیزان بود  
 که ز بند غم ایّام نجاتم دادند

کد خبر 1052865

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha