خبرگزاری شبستان- سیاسی – مریم رضازاده: سند راهبردی ایران و چین در حالی تنظیم و به امضای دو طرف رسیده است که ایران به دلیل تحریم ها دچار مشکلات اقتصادی فراوان است. برخی از کارشناسان اقتصادی و سیاسی از تنظیم این سند ابراز نگرانی کرده اند. در کنار ابراز نگرانی داخلی ها، غربی ها و طرف آمریکایی نیز نگرانی هایی را ابراز کرده اند.
نگرانی داخلی ها امری پذیرفته شده و از باب خیرخواهی و دلسوزی برای کشور است اما نگرانی غربی ها و آمریکایی ها جای تامل دارد. اینکه این سند چیست و چه اهدافی را دنبال می کند و چرا باید غربی ها از امضای آن ابراز نگرانی کنند، موضوع گفت و گوی ما با حسین نوش آبادی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی و نماینده مردم ورامین در مجلس شورای اسلامی است که در ذیل آمده است.
سند راهبردی 25 ساله ایران و چین بر چه اساس و مبنایی تنظیم و چه اهدافی را دنبال می کند؟
بر اساس اصول مصرح قانون اساسی تمام موافقت نامه های بین المللی و مقابله نامه ها باید به تایید و تصویب مجلس برسد. با توجه به چنین قانونی قطعا اگر قرار است این سند همکاری 25 ساله ایران و چین اجرایی شود، باید مجلس بر نحوه اجرای آن نظارت کند. در حال حاضر این سند در حد یک چشم انداز و راهبرد است و وقتی تبدیل به قراردادهای مختلف در حوزه های گوناگون شود، باید مجلس بر آن نظارت کند و نظر خودش را نیز اعلام کند.
قرار است در مجلس کمیسیونی تحت عنوان کمیسیون نظارت بر اجرای سند همکاری 25 ساله ایران و چین تشکیل شود که مراحل مختلف اجرای این سند را بررسی کند و توافق نامه هایی که بعدا ذیل این سند توسط دستگاه های مختلف نوشته می شود نیز به مجلس ارایه و مجلس آنها را مصوب کند.
ما اعتقاد داریم همکاری ما با چین چون یک همکاری بلندمدت است و 25 سال ما و طرف مقابل التزام داریم و در حوزه های مختلف صنعتی، مخابرات، راه، حمل و نقل و ترابری و زیرساختی تنظیم شده است لذا اهمیت فراوانی دارد و ارزش آن بسیار بالا است.
نگاه جمهوری اسلامی ایران بیشتر به سمت آسیا باشد ما هرچه به سمت غرب نگاه کنیم و به آن سمت حرکت کنیم بدعهدی آنها را بیشتر می بینیم، نمی شود بر روی غربی ها حساب ویژه ای باز کرد. تجربه تلخ ما از برجام این موضوع را نشان می دهد. همکاری ما با چین در این سند 25 ساله می تواند پاسخی باشد به قضیه برجام و بدعهدی هایی که دولت های اروپایی و آمریکا انجام دادند تا آنها بدانند که جمهوری اسلامی ایران می تواند از ظرفیت سایر کشورها استفاده کند و دستش دیگر به سمت این کشورهای بدعهد دراز نمی شود.
نگرانی هایی از این سند وجود دارد که عمدتا نگرانی از عدم حفظ استقلال کشور است و آیا این نگرانی ها بجاست؟
ما باید مراقبت کنیم که تفاهم نامه ها در راستای عزت و استقلال کشور باشد یعنی ما اصل نه شرقی و نه غربی خودمان را حفظ کنیم چرا که سیاست جمهوری اسلامی ایران بر پایه این دو اصل است. ما نه وابستگی به شرق و نه به غرب داریم. یک کشور مستقل و مقتدر هستیم که باید همه جوانب را در معادلات چندجانبه و دوجانبه مان لحاظ کنیم.
جمهوری اسلامی ایران برای رسیدن به اهداف بلندمدت اش طبیعی است که باید با دنیا تعامل کند. امروز هیچ کشوری به تنهایی نمی تواند مشکلات خودش را حل کند حتی آمریکا و کشورهای اروپایی و صنعتی خودشان امروزه به چین وابسته هستند و قراردادهایی با این کشور بسته اند. چطور این موافقت نامه ها برای آنها خوب است ولی وقتی نام ایران مطرح می شود، این موافقت نامه را بد می دانند. در حال حاضر تمامی کشورهای حوزه خلیج فارس با چین رابطه دارند. توافق نامه هایی را عراقی ها، سعودی ها، کویتی ها و اماراتی ها با چین بسته اند.
به هر حال چین دومین کشور برتر اقتصاد دنیاست. طبیعی است که ما از ظرفیت های کشور در راستای پیشبرد برنامه های خودمان استفاده می کنیم و این به معنای وابستگی و رفتن به سمت استقلال کشور است. ما در این سند بی نقص هستیم و قطعا جمهوری اسلامی ایران بر این اساس این سند را امضا کرده است، اهداف مان را دنبال می کنیم و در این رابطه نیز مراقب هستیم که امنیت و استقلال کشور به مخاطره نیفتد.
چرا امضای این سند موجب خشم آمریکا و غربی ها شده است؟
پیش بینی ما نیز این بود که امضای این سند موجب خشم آمریکا و غربی ها شود و این موضوع نیز طبیعی است و اتفاقا همین نگرانی و خشم آنها نشان می دهد که این کار جموری اسلامی ایران از اساس د رست بوده است. به هر حال ما باید تعامل مان را با دنیا را حفظ کنیم اگر آمریکایی ها و غربی ها نخواستند با ما همکاری کنند بدانند که ماه برای آنها جایگزین داریم و کشورهایی که در تراز خود آنها از لحاظ اقتصادی، تجاری؛ فناوری و تکنولوژی هستند خواهان امضای تفاهم نامه و قرارداد با ایران هستند.
جمهوری اسلامی ایران برای اینکه بتواند خودش را در دنیا مطرح کند باید تولید قدرت کند. قدرت در حوزه اقتصاد و صنعت و امور دفاعی. ما در حال حاضر در حوزه های دفاعی، تکنولوژی و قدرتمند هستیم. اینکه چینی ها با ما قرارداد می بندند این است که آنها می دانند کشوری همانند ایران می تواند از این ظرفیت برخوردار باشد.
اصل این سند مورد پذیرش ماست البته ممکن است انتقاداتی وارد باشد که این انتقادات بیشتر از باب نگرانی های است که وجود دارد که انشاءالله این نگرانی ها برطرف می شود.
برخی این مسئله را مطرح می کنند که این سند 25 ساله است و دولتی آن را امضا می کند که چند ماه بیشتر سر کار نیست و چگونه دولت می تواند در این رابطه تعهد دهد؟
این سند 25 ساله است یعنی شش دولت آینده را در بر می گیرد بنابراین یک سند فرا ملیتی و حاکمیتی است. سند راهبردی نظام است و سند دولت نیست چرا که در این سند برای تمامی ارکان نظام وظایفی تعریف شده است و بخش های نظام ذی نفع هستند لذا اینکه می گویند چرا این دولت می خواهد همه مسایل را قبول کند مثل این است که ما بگوییم چرا برنامه 20 ساله و چشم انداز 20 ساله را مجلس مصوب می کند. این اشکال بر این سند وارد نیست چرا که دولت جمهوری اسلامی ایران بازوی اجرایی نظام است و قوای سه گانه ارکان نظام هستند. دولت یک جریان و گروه و حزب نیست که ما بگوییم چرا این سند را این دولت امضا می کند.
تمام نگرانی ها در گام های بعدی در بحث تنظیم موافقت نامه ها و قراردادهای اجرایی برطرف می شود و مجلس بر اجرای آنها نظارت می کند.
نظر شما