انتشار قطعه ای موسیقی در همکاری با هنرمند چینی

به گزارش خبرگزاری شبستان،«حمید قنبری»، طراح پروژه «همساز» ضمن اعلام این خبر تصریح کرد: چهارمین قطعه از این پروژه موسیقایی به همنوازی سازهای کوبه‌ای با «پیپا» به نوازندگی ژائو ژوچان هنرمند و موسیقی پژوه چینی اختصاص دارد و به طور ویژه به مناسبت جشن نوروز و آغاز سال جدید ایرانی منتشر خواهد شد تا فرصتی برای معرفی نوروز در کشور چین و مجالی برای توسعه دوستی فرهنگی این دو کشور باشد.

وی درباره محتوای چهارمین قطعه موسیقایی «همساز» اظهار کرد: این قطعه با بهره گیری از الگوهای ریتمیک ادواری قدیم موسیقی مشرق زمین تنظیم شده است. پیپا، سازِ باستانی چین است که چهار رشته تار زهی دارد و با وجود شباهتی که به ساختار کلی تار و سه تار دارد، نه به صورت افقی، بلکه به صورت عمودی روی پای نوازنده نگه داشته شده و نواخته می‌شود. قدمت این ساز به بیش از دو هزار سال پیش برمی‌گردد.

نوازنده سازهای کوبه‌ای در این قطعه به انتشار همزمان آن در رادیو بین المللی چین CRI اشاره کرد و افزود: ژائو ژوچان نخستین محقق زن چینی است که در زمینه موسیقی ایرانی مطالعات گسترده‌ای داشته و پیش از این همزمان با شب یلدای سال جاری با همکاری جمعی از نوازندگان ایرانی قطعه‌ای به مناسبت شب یلدا ساخته و به نشانی دوستی فرهنگی ایران و چین منتشر کرده است.

وی همچنین به پیوستن سایر نوازندگان سازهای غیرایرانی به پروژه همساز اشاره کرد و افزود: در قطعات بعدی این پروژه سازهای غیرمتعارف و کمتر دیده یا شنیده شده از مناطق مختلف جهان معرفی خواهند شد. پروژه «همساز» از ابتدا با رویکرد بازنگری مفهوم همنوازی، همراهی، همدلی و همسازی فارغ از رقابت‌های مخرب میان نوازندگان، مطرح و اجرا شده و بی شک این رویکرد قابل توسعه و تسری به نوازندگان سازهای مختلف در جهان است.
قنبری در ادامه «همساز» را بستری برای تعاملات فرهنگی و هنری برشمرد و افزود: ضبط قطعات این پروژه از پیش از شیوع ویروس کرونا در قالب کلیپ‌های دونوازی آغاز شده بود. پس از شیوع ویروس کرونا و قوت گرفتن همکاری‌های مجازی، در ادامۀ پروژه ـ به ویژه در تعامل با نوازندگان غیرایرانی ـ قطعات به صورت مجازی اجرا و ضبط شده‌اند.

پیش از این، سه قطعه مرتبط با دونوازی تنبک و همنوازی تنبک و ناقاره و تنبک و دف با هنرمندی پژمان حدادی، وحید اسداللهی، حسین رضایی نیا و حمید قنبری در قالب پروژه «همساز» منتشر شده است. این آثار در عین حال که بر پایه یک خط موسیقایی توافق شده از سوی نوازندگان آغاز می‌شود، هنر بداهه نوازی را به عنوان وجه متعالی موسیقی سنتی، به شکل ویژه مد نظر دارد.