خزان هایی که بهار عرب را تهدید می کنند

به گزارش خبرگزاری شبستان، اگر یک روزنامه مستقل را از یکی از باجه های روزنامه فروشی مصر خریداری کنید در آن می خوانید که شخصیت حسنی مبارک همچون انسانی مفلوک و بخت برگشته توصیف شده است و قوانین گرد هم آمده اند تا جنایات او را توجیه و این جنایتکار را تبرئه کنند.

دادگاه حسنی مبارک جدای از ارزش های انقلاب و جدای از دولت منتخب در جریان است همانگونه که بسیاری از بازماندگان دوران دیکتاتوری به فعالیت های خود در قالب رسانه و القای تفکرات سیاسی ادامه می دهند و محاکمه نشده اند.
با وجود دفاع از دیکتاتورهای پیری چون مبارک و ادامه فعالیت های آنها انقلاب ها می توانند به تدریج از ارزش ها فاصله گرفته و به دولت های پذیرای مداخله تبدیل شوند.

در اینجا باید یادآور شد غفلت از ریشه دواندن بسیاری از نفرت های باقی مانده باعث می شود تا زمینه برای رشد انحرافات محیا شود.

در این باره ناشران روزنامه هایی که به دفاع از مبارک می پردازند همچون هاشم قاسم ازادانه اعلام می دارند که دوران ترس دیکتاتوری به پایان رسیده است و هر کس هر اعتقادی را که بخواهد بیان می کند همانگونه که نظامیان از بسیاری از محدودیت ها آزاد شده اند و مستقل عمل می کنند.

آزادی بیان همچنان با خط قرمزهایی در مصر روبرو است اما ورود به مسائلی خارج از مرزهای مشخص شده همچنان در دولت جدید مصر قوت گرفته است.

انقلاب مصر با بیداری اسلامی و حضور میلیونی مصری ها که به سقوط دیکتاتوری کهنه کار ختم شد بزرگترین واقعه 2011 شد و همچون سایر انقلاب ها چون تونس ثابت کرد که آزادی و دموکراسی تنها به دست مردم احیا می شود.
در خصوص دیکتاتوری های سرنگون شده می توان این تعبیر را به کار برد که این دیکتاتوری ها درندگانی بودند که نابود شدند ولی هنوز کسانی باقی مانده اند که جرات خودنمایی ندارند.

جان ار بردلی، با نوشتن کتاب بعد از انقلاب های عرب به تفصیل آینده انقلاب ها و آنچه که در آن رخ می دهد را شرح می دهد.

بردلی اینگونه می اندیشد که انقلاب های مردمی عربی در تونس و مصر هیچ مغایرتی با حقوق بشر و آزادی بیان نداشت و در تایید آن انجام شد در حالی که هنوز از بحران های اقتصادی رنج می برد.

اما مشکلاتی که انقلاب ها را در بر گرفته موجب غلفت و بروز زخم های کهنه شده است که مداوای آن امری ضروری به نظر می رسد.

در این باره ملت ها داد رسیدن به اسلام حقیقی را سر دادند و رسانه های غربی چون ویکی لیکس از بروز خطری مثل اسلام افراطی دم زدند.

از سویی رسانه های غرب نویسندگان این حوزه با سوء نیت به انتقاد از اسلام پرداخته اند و می نویسند که اسلام در شرایط بحران زده کشورها توانست پیروز شود . نه از روی خواسته مردمی.
غفلت از هر یک از این رخدادهای در حال جریان می تواند در جایی جبران ناپذیر باشد و حل آن مستلزم انقلابی دیگر.

در مقابل می توان به موفقیت کتاب هایی هم سو با واقعیت انقلاب های عربی اشاره کرده که از جمله کتاب شهر من، انقلاب ما است.
در این کتاب لحظه به لحظه انقلاب آورده شده است و تاکید شده هر انچه که امروز مردم انقلابی می کارند همان فردای کشور را می سازد و رقم می زند.

انقلاب مصر با سقوط مبارک پایان نپذیرفته است، 11 فوریه سال گذشته آغاز انقلاب مردمی در کشورهای عربی بود و نباید پایانی برای آن در نظر گرفت.

امروز حس آزادی خواهی و دموکراسی طلبی مردم انقلابی به مویی وصل شده که با کوچکترین اهمالی نابود می شود.

همین حس زنده نگه داشتن هوشیاری و احساس خطر در میان مردم یکی از راههای آگاهی نسبت به آفت ها است.

باید خاطر نشان کرد چاپ بی وقفه کتاب های حامی انقلاب ها و کتاب های نفی کننده این انقلاب ها از جمله دیدگاههای متفاوت نسبت به این انقلاب ها را نشان می دهد که حتی برخی وارد حوزه غرب و خیزش های مردمی در آمریکا و انگلیس شده اند.

به گزارش دیلی تلگراف، برای خروج از لیبرال ها و سکولاریسم های سنتی انتخابات ها و رخدادهای سیاسی کشوهای انقلاب زده باید به سمتی پیش بروند که ارزش های انقلاب را فراموش نکنند و فقط سرگرم رقابت های سیاسی نباشند.