سعید یوسف نیا، شاعر و منتقد ادبی با اشاره به سیر تحولات شعر در عصر انقلاب به خبرنگار شبستان گفت: برای تشریح سیر تحولات و تاثیر شعر بر ادبیات انقلاب اسلامی، نخست باید اشاره مختصری به سیر شعر در ایران بعد از سنایی غزنوی داشته باشیم.
وی افزود: بعد از سنایی غزنوی شعر در ایران سیر باطنی داشت و جهت گیری آن از دربار و پادشاهان به سمت معرفت و دانش باطنی و در نتیجه عرفانی پیش رفت که این مسئله در شعر را باسنایی آغازمی شود وبا شاعرانی چون مولوی ادامه می یابد.
وی با بیان اینکه با حضور نیما رشد شعرعرفانی به محاق رفت و در لایه های زیرین شعر فارسی پنهان شد، ادامه داد: جریان سیر باطنی شعر ادامه داشت تا اینکه چند دهه پیش از انقلاب در نتیجه حضور مدرنیته در شعر و فعالیت شاعرانی مانند نیما نگاه به شعر فارسی تغییر کرد و وجه اجتماعی و سیاسی در شعر پررنگ شد.
وی تصریح کرد: در این دوره بحثهای جدیدی در شعر پیدا شد تا آنجا که نیما در شعر افسانه حافظ را مورد خطاب قرار داد «که حافظا این چه کید و دروغ است/ کز زبان می و جام ساقی است /نالی ارتا ابد باورم نیست/که بر آن عشق بازی که باقی است /من بر آن عاشقم کو رونده است» وبه این ترتیب جریان شعر تا پیش از این جریانی آسمانی بود به وسیله نیما به زمین آمد تا با مردم زمینی ارتباط برقرارکند و نگاه زمینی وعشق زمینی باب شد.
یوسف نیا تصریح کرد: این جریان بعد ازنیما ادامه داشت وتکثیرشد تا اینکه شاعرانی چون «فروغ فرخزاد»و«سهراب سپهری» باردیگرجریان اصیل شعرفارسی را تداوم دادند وشعر فارسی با نوعی اندیشه حکیمانه و شاعرانه خاص جریان یافت.
این شاعر خاطرنشان کرد:همچنین بعد از پیروزی انقلاب بسیاری ازموضوعات که یک روزی جریان شعری وهمچنین ارزش تلقی می شدند به ضد ارزش تبدیل شدند و برخی ازضدارزشها ارزش قلمداد شد به عبارتی انقلاب بیش ازهر چیز دیگر شعر را تحت تاثیر قرارداد و در این سیرشعری همه قالب های شعری مانند غزل، مسمط، مستزاد دوباره زنده شدند.
وی در پایان گفت: در این دوره شعر سپید درکنارشعرنیمایی جان گرفت ونتیجه این شد که درشعر قالب مهم نیست بلکه این نکته مهم است که ما چه چیزی را در قالب شعر می ریزیم به عبارتی ظرف به اندازه مظروف مهم نیست درنتیجه باید گفت که ما بعد از انقلاب به نوعی خود آگاهی دینی بازگشتیم که در شعر شاعران بزرگ گذشته وجود داشت که به ظاهر بسنده نمی کرد و این نکته موجب شد که شکل های معنوی شعرمانند شعر آیینی کم کم شکل بگیرد و با بسامد بیشتری درجامعه حضور یابد.
پایان پیام/
نظر شما